در این تحقیق، به منظور خشک کردن ورقه های موز از سه خشک کن مادون قرمز، هوای داغ، و ترکیبی مادون قرمز و هوای داغ استفاده شد. آزمایش های خشک شدن در این خشک کن ها در سه سطح دما (60، 70 و 80 درجه سلسیوس)، سه سطح ضخامت نمونه (3، 5 و 7 میلی متر)، سه سطح فاصله از منبع مادوون قرمز (30، 50، و 70 سانتی متر)، و سه سطح سرعت هوای ورودی (3/0، 6/0، . 1/1 متر بر ثانیه) با دمای هوای ورودی 60 درجه سلسیوس با سه تکرار به صورت فاکتوریل در پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که خشک کن ترکیبی نسبت به خشک کن مادون قرمز کاهش تقریبی 25 درصدی و نسبت به خشک کن هوای داغ کاهش 40 درصدی زمان خشک شدن را دارا بود. همچنین نتایج نشان داد که زمان خشک شدن با ضخامت محصول نسبت مستقیم و با دمای محفظه خشک کن نسبت عکس داشت. از لحاظ مصرف انرژی الکتریکی خشک کن ترکیبی نسبت به خشک کن مادون قرمز کاهش تقریبی 40 درصدی و نسبت به خشک کن هوای داغ کاهش 10 درصدی را دارا بود. به منظور پیش بینی روند خشک شدن، از 5 مدل میدیلی، لگاریتمی، هندرسون پابیس، دوجمله ای و لوئیس استفاده شد. برازش این مدل ها بر داده ها به دست آمده از خشک کن ها با سه معیار ضریب همبستگی (r2)، مجموع مربعات خطا (sse)، و ریشه میانگین مربعات خطا (rmse) با یکدیگر مقایسه شد که مدل میدیلی به عنوان بهترین مدل برای پیش بینی نسبت رطوبت موز در دستگاه خشک کن ترکیبی هوای داغ و مادون قرمز انتخاب گردید.