سندرم جفت ماندگی یکی از مشکلات مهم گاوداری های کشور بشمار می رود. هر ساله خسارات اقتصادی زیادی به دلیل جفت ماندگی گاوهای شیری به دامداری های صنعتی و سنتی کشور تحمیل می گردد. این خسارت در درجه اول بدلیل افزایش هزینه های درمانی و دارویی اتفاق افتاده و در مرحله بعدی بدلیل دور ریختن شیرگاوها، حذف گاوهای مبتلا و نهایتاً افزایش روز های باز (days open)گله اتفاق می افتد .به منظور بررسی تاثیر تزریق ترانکرون (ساخت شرکت richter pharmaی اتریش) بر روی زمان دفع جفت در گاوهای مبتلا به جفت ماندگی، تعداد 100 راس گاو مبتلا به جفت ماندگی، از گاوداری های اطراف تبریز که دارای شرایط مشابه از نظرتغذیه، بهداشت، نژاد و سرویس دامپزشکی هستند، انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه 50 تایی aوb تقسیم شدند. در گروه a)کنترل)، گاوها درمان کلاسیک جفت ماندگی شامل تجویز آنتی بیوتیک(پنی سیلین + استرپتومایسین)، کلسیم و ویتامین ad3eرا دریافت نمودند. در گروه b علاوه بر درمان کلاسیک، گاوها در روزهای 2 (24 ساعت) و5 (120ساعت) بعد از زایمان داروی ترانکرون به میزان 10 سی سی (هرسی سی حاوی 1میلی گرم عصاره الکلی(tarantula cubensis بصورت زیرجلدی نیز دریافت کردند. میانگین زمان دفع جفت درگروه های aوbبه ترتیب 51/1± 4/8 و55/1 ±14/7 محاسبه گردید. اختلاف موجوددر بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p?0/05). نتیجه گیری می گردد که دفع جفت در گاوهای مبتلا به جفت ماندگی می تواند با تزریق ترانکرون تسریع گردد