در این بررسی تعداد شش واریته از گونه های m. alba، bombycis .m و گونه ناشناخته بومی گیلان (morus. spp.) به نام های کاماساری، کن موچی، کائی ریونزومگائیشی (کاینز)، ایچی نویسه، شین ایچی نویسه و بومی گیلان به منظور شناسایی و اندازه گیری برخی صفات مورفولوژیکی، آناتومیکی، رشد و عملکرد و خصوصیات بیوشیمیایی مورد مطالعه قرار گرفتند. محل انجام این تحقیق در مجموعه ذخایر ژنتیکی توت در مرکز تحقیقات توت کشور و نیز پ‍‍ژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی منطقه شمال کشور در استان گیلان به اجرا در آمد. از هر کدام از درختان در دو گروه هرس شده (از روی تنه اصلی) و هرس نشده (دارای شاخه یک ساله) تعداد سه درخت به عنوان تکرار انتخاب گردید و کلیه مراحل داشت توتستان بر اساس الگوی مرکز نگهداری ارقام به طور یکسان انجام شده است. مطالعات در سه بخش و به طور عمده براساس جدول دسکریپتورهای توت به اجرا در آمده است. در بخش اول صفات مورفولوژیکی و آناتومیکی مورد بررسی قرار گرفت به طوری که صفات مورفولوژیکی با کمک ابزارهای متریک در فصل بهار اندازه گیری و ثبت گردید. برای اندازه گیری صفات آناتومیکی ابتدا نمونه های برگ تهیه و پس از تثبیت با استفاده از دستگاه میکروتوم نسبت به تهیه برش های میکروسکوپی اقدام گردید، در ادامه نمونه ها رنگ آمیزی شده و اسلایدها جهت بازبینی میکروسکوپی آماده شدند. در بخش دوم از ابتدای فروردین ماه رشد طولی شاخه هر هفته با سه تکرار و برای همه واریته ها اندازه گیری و ثبت گردید. سپس با استفاده از نرم افزار اکسل نسبت به استخراج منحنی رشد و سایر پارمترهای مربوطه برای هر دو گروه اقدام گردید. در ادامه در تیرماه برخی خصوصیاتی رشد و عملکرد اندازه گیری و ثبت گردیدند. سپس با استفاده از نرم افزآر آماری spss، مقایسه میانگین صفات و همچنین ضرایب هیستگی ژنوتیپی صفات محاسبه گردید. در بخش سوم به منظور اندازه گیری برخی خصوصیات بیوشیمیایی نمونه های برگ در میانه ماه های اردیبهشت تا مرداد با سه تکرار تهیه و در آزمایشگاه مورد آنالیز قرار گرفت. در این بررسی میزان رطوبت، پروتئین و برخی عناصر معدنی با استفاده از نرم افزارهای اکسل و spss به طور مقایسه ای مورد مطالعه قرار گرفته است.

گوجه فرنگی با توجه به مقادیر زیاد ترکیبات فیتوشیمیایی از قبیل آنتی اکسیدان ها و عناصر غذایی ضروری برای بدن، از اهمیت بالای اقتصادی برخوردار است. مطالعه حاضر در دو منطقه متفاوت از نظر آب و هوایی، رشت و کرج، در طی دو سال متوالی 88-1387 به منظور تعیین اثرات آب و هوایی مختلف برکیفیت بیوشیمیایی و عملکرد سه رقم گوجه فرنگی ارلی اوربانا ، پریمو ارلی و پتو پرید2 انجام پذیرفت. ویژگی های کیفی از قبیل ترکیبات فنولی، آسکوربیک اسید (ویتامین c)، ظرفیت آنتی اکسیدانی، لیکوپن و بتاکاروتن و همچنین عملکرد گیاه ارزیابی شد. نتایج نشان داد که گیاهان پرورش یافته در کرج مقدار بیشتر و معنی-داری از آسکوربیک اسید و فنول کل را دارا بودند. همچنین تعداد میوه بازار پسند آن بیشتر از گیاهان پرورش یافته در مزرعه رشت بود. افزون بر این، میوه های به دست آمده از مزرعه کرج ظرفیت آنتی اکسیدانی مطلوب تری را در مقایسه با میوه های رشت داشتند هر چند که این مقدار تفاوت، معنی دار نبود. از میان ارقام، ارلی اوربانا دارای بیشترین ویتامین c، ظرفیت آنتی-اکسیدانی و عملکرد بود و ظرفیت آنتی اکسیدانی این رقم در برابر تغییر شرایط آب و هوایی مورد آزمون از پایداری بالایی برخوردار بود.

استویا (stevia rebaudiana bertoni) یک گیاه علفی از خانواده asteraseaeاست. برگ های استویا دارای درصد بالایی از قندهای دی ترپن گلیکوزایدی است که 300 بار از سوکروز شیرین ترند و تاثیری در میزان قند خون ندارند و به راحتی برای بیماران دیابتی و افرادی که از چاقی رنج می برند قابل استفاده است. استویا به طور کلی گیاهی خودناسازگار است و تنها در صورت تلاقی ژنوتیپ های مختلف، تعداد محدودی بذر تولید می شود. علاوه بر پایین بودن درصد جوانه زنی بذرهای استویا، تولید جمعیت یکنواخت از طریق کشت بذر امکان پذیر نبوده و گیاهان حاصل از بذر از نظر الگوی رشد، میزان شیرینی و ترکیبات گیاهی متفاوت خواهند بود. کشت بافت روشی مناسب برای ازدیاد گیاهچه های یکنواخت و عاری از بیماری استویا شناخته شده است. در این پژوهش کشت جوانه های جانبی استویا در محیط کشت موراشیگی و اسکوگ (ms) همراه با تنظیم کننده رشد ایندول استیک اسید ((iaa، اسید ایندول بوتریک اسید (iba) و نفتالین ایتیک اسید (naa) در غلظت های 0، 0/5و 1 میلی گرم در لیتر در ترکیب با کینتین و بنزیل آدنین (ba) در غلظت های 0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که در ترکیب غلظت های مختلف اکسین و سایتوکنین، بهترین نتایج با بالاترین میانگین طول شاخساره، تعداد میان گره، وزن تر، وزن خشک، طول ریشه و تعداد ریشه در محیط ms بدون کینتین و با میزان مناسبی اکسین (iba، naa و iaa) مشاهده شد. به منظور بررسی میزان رشد و عملکرد گیاهچه های استویای حاصل از کشت درون شیشه ای در استان گیلان، 3 تاریخ کشت (25 اسفند، 10 فروردین و 25 فروردین) با 4 تراکم کشت (4، 6، 8 و 10 بوته در متر مربع) در 2 سال متوالی مورد آزمایش قرار گرفت. بیشترین وزن تر و خشک برگ (به ترتیب 4/2±1470/44و 4/0±270/84گرم در مترمربع)، از تاریخ کشت 25 اسفند و با تراکم 10 بوته در مترمربع به-دست آمد. در شرایط آب و هوایی گیلان، 2 برداشت ( 10 تیر و10 شهریور) در سال امکان پذیر است. همچنین میزان فنل کل، فلاونویید و استویوزاید موجود در برگ استویا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که در هر گرم برگ استویا 7/54 میلی گرم فنل، 9/99 میلی گرم فلاونوئید و 5 /173 میلی گرم استویوزاید وجود دارد. فعایت آنتی اکسیدانی برگ استویا نیز 39/69 درصد برآورد شد.

فندق(corylus avellana l.) به خانواده بتولاسه تعلق دارد. درختچه ای تک پایه بوده و تکثیر آن به طریق رویشی و توسط پاجوش صورت می گیرد. این گیاه دیپلوئید است و تعداد کروموزم های جنس کوریلوس2n=2x=22 عدد می باشد فندق یکی از محصولات عمده خشکباری دنیا می باشد بر اساس گزارش سال2007 سازمان خواروبار جهانی، فائو (fao)، این محصول با تولید جهانی 776890 تن پس از بادام هندی، بادام، گردو و شاه بلوط در رتبه پنجم قرار دارد. کشور ایران با سطح زیر کشت 19500 هکتار، میزان تولید 18000 تن و متوسط عملکرد 923 کیلوگرم در هکتار پنجمین کشور تولید کننده در جهان می باشدو بیش از 80% سطح زیر کشت فندق کشور به استان گیلان بویژه شهرستان رودسر منطقهء اشکورات تعلق دارد. اولین قدم در هر برنامه بهنژادی، داشتن تنوع ژنتیکی بالا برای نیل به اهداف مهم اصلاحی است. با توجه به اهمیت اقتصادی فندق و قابلیت فرآوری بالای آن و همچنین نامشخص بودن ژنوتیپ های موجود در منطقه گیلان و فندق لوی اردبیل، تهیه شناسنامه کامل از فندق های موجود در این دو منطقه کاملا ضروری است. در این مطالعه با استفاده از 15 جفت نشانگرهای ریزماهواره تنوع و روابط ژنتیکی 70 ژنوتیپ فندق گزینش شده از 2 منطقه فندق خیز گیلان (اشکورات) و فندق لوی اردبیل مورد ارزیابی قرار گرفت. در مجموع 53 آلل اصلی با میانگین 5/3 در هر مکان ژنی مشخص گردید. بیشترین آلل مشاهده شده مربوط به مکان ژنی cac- b029bبا 7 آلل بود. میانگین تعداد آلل های موثر و هتروزیگوتی به ترتیب 34/2 و 46/0 محاسبه شد. میانگین محتوای اطلاعات چندشکل 48/0 محاسبه شد که حداکثر آن برای مکان مارکری cac- b029b به میزان 77/0 بود. دندروگرام داده های مولکولی براساس روش upgma رسم شد و ژنوتیپ ها در 7 گروه اصلی گروه بندی شدند. با این مطالعه اولین پایگاه اطلاعاتی برای تعدادی از ژنوتیپ های فندق ژرم پلاسم از دو منطقه فندق لوی اردبیل و اشکورات گیلان به دست آمد.

میخک کرمانی (dianthus crinitus sub.sp kermanensis) از گیاهان بومی ایران و متعلق به تیره کاریوفیلاسه و جنس میخک می-باشد که به علت جنبه های زینتی، خواص دارویی، مواد معطر و پلی مورفیسم در ریخت شناسی، ژنتیک و دورگ گیری از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این پژوهش استقرار و ایجاد پروتکلی قابل تکرار برای تکثیر درون شیشه ای و باززایی این گیاه است. بذر های جمع آوری شده از خاستگاه های طبیعی در محیط کشت پایه موراشیگ و اسکوگ (ms) کشت شدند. جهت بررسی ریزازدیادی، دو نوع ریز نمونه سرشاخه و گره از گیاهچه های به دست آمده در محیط های کشت ms حاوی سطوح مختلفی از تنظیم کنندگان رشد 6-بنزیل آدنین (ba) و 1-نفتالین استیک اسید (naa) کشت شدند. در آزمایش کالوس زایی نیز، ریزنمونه های ساقه، ریشه و برگ در محیط های دارای مقادیر مختلفی از 2 و 4- دی کلرو فنوکسی استیک اسید (2,4-d) و ba کشت شدند. کالوس های بدست آمده از ریزنمونه های فوق جهت بررسی باززایی.در محیط کشت های حاوی غلظت های مختلف ba و naa قرار گرفتند. گیاهچه های باززایی شده برای تعیین بهترین محیط ریشه زایی به محیط کشت های دارای سطوح مختلفی از 3- ایندول بوتیریک اسید (iba)، ایندول استیک اسید(iaa) و naa منتقل شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین تعداد (50)، وزن تر (513/1 گرم) و خشک (107/0 گرم) درمحیط کشت حاوی 1/0 میلی گرم در لیتر naa و بلند ترین طول شاخساره (2/4 سانتی متر) در محیط حاوی 1/0 میلی گرم در لیتر naa و 1 میلی گرم در لیتر ba حاصل گردید. ریزنمونه های ساقه، ریشه و برگ به ترتیب بیش ترین وزن کالوس (5/82 میلی گرم کالوس از هر ریزنمونه ساقه) را تولید کردند. مناسب ترین محیط برای کالوس زایی ms حاوی 2 میلی گرم در لیتر 2,4-d و 2 میلی گرم در لیتر ba بود. بیش ترین تعداد شاخه باززایی شده (2/12 شاخه به ازای هر قطعه کالوس) نیز در حضور 1 میلی گرم در لیتر ba و 3/0 میلی گرم در لیتر naa و از کالوس های حاصل از ساقه مشاهده شد. کالوس های حاصل از ریشه موفق به باززایی نشدند. گیاهچه های باززایی شده موفق به تولید بیش ترین وزن تر و خشک ریشه (5/0 و 08/0 میلی گرم) در محیط دارای 5/1 میلی گرم در لیتر iba شدند. در آخر گیاهچه های ریشه دار شده برای رشد و نمو بیشتر به محیط برون شیشه ای انتقال یافته و سازگار شدند.

برنج سهم عمده ای در تامین منبع غذایی، تولید انرژی و تجارت بین المللی دارد. ثابت ماندن میزان عملکرد ارقام اصلاح شده به روش های متداول اصلاحی در طی دهه های گذشته، اصلاح گیاهان را به روش های نوین اصلاح و آزمایشگاهی سوق داده است که دست کاری ژنتیکی گیاهان از جمله ی این روش های نوین اصلاح گیاهان می باشد. اگروباکتریوم ابزاری وام گرفته از طبیعت است که برای دست کاری ژنتیکی گیاهان به وفور استفاده می شود. ترانسفورم به واسطه ی اگروباکتریوم اغلب بر روی بافت کالوس انجام می شود و پس از آن کالوس به گیاه کامل باززایی می شود. بنابراین پیش از تصمیم به ترانسفورم، گیاه مورد نظر باید دستورعمل کالوس زایی و باززایی مناسبی داشته باشد. در این پژوهش چهار رقم برنج بومی هاشمی، گرده، حسنی و غریب به روش کشت جنین بالغ با استفاده از اگروباکتریوم ترانسفورم شد. از آن جا که این چهار رقم دستورعمل کالوس زایی و باززایی روشنی نداشتند، بررسی فرآیندهای کشت بافت آن ها هدف اصلی این پژوهش (ترانسفورماسیون) را تحت تاثیر قرار داد و موجب کند شدن روند برنامه ریزی شده ی پژوهش شد. برای سه محیط کشت کالوس زایی، باززایی، و ریشه زایی از محیط پایه ms، و به ترتیب تیمارهای هورمونی mg/l0.4 = baو mg/l 4 = 2,4-d؛ naa، kn و ba هر یک به میزان mg/l 1؛ و بدون هورمون استفاده شد. به منظور ترانسفورماسیون، سوش اگروباکتریوم eha105 واجد پلازمید pcambia1105.1r پس از سه روز کشت در محیط های مایع lb، ab، و induction (حاوی µm 100 استوسرینگون)، برای سه روز در محیط کشت کالوس زایی حاوی µm 100 استوسرینگون با کالوس های سپرچه ای برنج کشت همراه شد. در نتیجه ی این پژوهش، رقم غریب و هاشمی مناسب ترین رقم، و رقم گرده و حسنی نامناسب ترین رقم به-منظور کالوس زایی، باززایی و ترانسفورماسیون معرفی شدند. نتایج حاصل از این پژوهش برای تحقیقات آتیِ ترانسفورماسیون برنج مفید خواهند بود. در این نوشته تا حد توان و نیاز سعی شد که مفاهیم، روش ها و نتایج به طور دقیق و صریح بیان شوند.

به منظور ریزازدیادی کاکتوس اپونتیا opuntia ficus-indica)) از طریق کلادود، پژوهشی در آزمایشگاه کشت بافت دانشگاه گیلان انجام شد. در این تحقیق تاثیر غلظت های مختلف هورمون های ba و naa روی میانگین تعداد و طول شاخه ها، تعداد جوانه، تعداد و طول ریشه و وزن تر و خشک بررسی شد. در گندزدایی بذرها کمترین میزان آلودگی مربوط به هیپوکلریت سدیم 2 درصد به مدت 20 دقیقه بوده است. نتایج حاصل از جوانه زنی بذرها نشان داد که خراش دهی بذرها تاثیر معنی داری روی میزان جوانه زنی دارد. بالاترین درصد جوانه زنی (80%) مربوط به تیمار خراش دهی + 5/1 میلی گرم در لیتر ga3 بود. سپس کلادود گیاهچه های به دست آمده از کشت بذر در محیط پایه ms (موراشیگ واسکوگ) با مقادیر مختلفba و naa کشت گردیدند. بیشترین تعداد شاخساره (3/6) در 5 میلی گرم درلیتر ba و 2/0 میلی گرم در لیتر naa و بیشترین طول شاخساره با میانگین (33/8 سانتی متر) و تعداد جوانه (33/4) در محیط حاوی 1/0 میلی گرم درلیتر naa و 5 میلی گرم درلیتر ba بدست آمد. پارامترهای ریشه به طور معنی داری تحت تاثیر محیط کشت دارای 2 میلی گرم در لیتر ba و 1/0 میلی گرم در لیتر naa قرار گرفت. بیشترین وزن تر (9/0 گرم) در محیط دارای 5 میلی گرم در لیتر baو 1/0 و 2/0 میلی گرم در لیتر naa و بیشترین وزن خشک (07/0 گرم) در محیط دارای 2/ 0میلی گرم درلیتر naa و 5 میلی گرم در لیتر ba بدست آمد. گیاهچه های سازگار شده برای رشد بیشتر به محیط برون شیشه ای انتقال یافتند

چکیده مساله اصلی در بیشتر برنامه های به نژادی رز بذوری است که جوانه نمی زنند و یا جوانه زنی بسیار کمی دارند. پژوهش حاضر با سه هدف: 1) بهینه سازی روش نجات جنین در رز، 2) شناسایی ارقام مناسب جهت استفاده به عنوان والد و 3) بررسی سطح پلوئیدی نتاج حاصل از تلاقی ها با استفاده از دستگاه فلو سیتومتری انجام گرفت. جهت بررسی میزان جوانه زنی بذور طبیعی گونه rosa orientalis سه روش جوانه زنی بذر بکار گرفته شد. برای کشت بذور در مخلوط کوکوپیت: پرلیت هیچگونه جوانه زنی مشاهده نشد. در تیمارهای اسید سولفوریک بیشترین درصد جوانه زنی (8/6%) در غلظت 40 درصد به مدت 10 دقیقه، به دست آمد. در روش نجات جنین آزمایش های مختلفی (بررسی اثر غلظت-های مختلف ساکارز، تعیین بهترین ترکیب هورمونی ba و ga3 در محیط کشت، اثر پوسته بذر، تعیین زمان برداشت بذر و بلوغ جنین) برای بذور طبیعی گونه orientalis . r، بذور هیبریدهای حاصل از تلاقی ‹golden celebration› ´ r damascena و بذور حاصل از تلاقی ‹tess of the durbervilles› ´ ‹charlotte› بررسی شد. بیشترین درصد جوانه زنی جنین (3/93%) در محیط کشت حاوی 5/2 میلی گرم در لیتر هورمونba و یک میلی گرم در لیتر هورمون ga3 برای جنین های حاصل از تلاقی ‹tess of the durbervilles› ´ ‹charlotte› به دست آمد. در آزمایش های مربوط به بهینه سازی روش نجات جنین اثر ایجاد برش های متفاوت روی پوسته بذر بر درصد جوانه زنی جنین بررسی شد و بیشترین درصد جوانه زنی (100%) برای کشت جنین بدون پریکارپ و تستا به دست آمد. جهت تعیین بهترین زمان مناسب برداشت بذر و بلوغ جنین، بذور هیبرید حاصل از تلاقی ‹tess of the durbervilles› ´ ‹golden celebration› در زمان های مختلف پس از انجام گرده افشانی برداشت شد، حداکثر زنده مانی و جوانه زنی جنین (3/93%) مربوط به بذوری بود که 8 هفته پس از گرده افشانی برداشت شده بودند. برای شناسایی ارقام مناسب والدی 7 تلاقی (دو طرفه بین ارقام تجاری ) و 10 تلاقی (بین ارقام تجاری و گونه های وحشی) انجام و ارقام مناسب به عنوان والدین مادری و گرده دهنده معرفی شدند. در بررسی اثر ژنوتیپ والد گرده دهنده بر روی درصد جوانه زنی جنین، 3 والد گرده دهنده مختلف در تلاقی با یک والد مادری مشترک و در بررسی اثر ژنوتیپ والد مادری 3 والد مادری مختلف در تلاقی با یک والد گرده دهنده مشترک مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد ژنوتیپ و سطح پلوئیدی والدین در درصد جوانه زنی جنین اثر مستقیم داشت. مشاهدات مرفولوژیکی، تفاوت در رنگ و فرم گل نتاج با والدین برای هیبریدهایی که گلدهی کرده بودند، را نشان داد. سطح پلوئیدی والدین و نتاج به وسیله فلوسیتومتری تعیین و مشخص شد. در بعضی موارد سطوح پلوئیدی نتاج متفاوت از والدین بود. تعیین سطح پلوئیدی نتاج برای برنامه های آتی به نژادی از اهمیت ویژه برخوردار است. واژه های کلیدی: بذر، پریکارپ، رز، فلوسیتومتری و نجات جنین

لاله واژگون (fritillaria imperialis) از جمله گلهای منحصر بفردی است که به صورت وحشی در مناطقی از کشور ایران رشد می کند. هر ساله به دلیل برداشت کنترل نشده گل و سوخهای این گیاه، بقای لاله واژگون با تهدید روبرو شده است. بنابراین با توجه به ضرورت حفظ و محافظت آز آن در عرصه های طبیعی، ازدیاد درون شیشه ای این گیاه مورد توجه قرار گرفت. با وجود این، به دلیل آلودگی شدید سوخهای لاله واژگون به انواع قارچ و باکتری، ازدیاد آن در شرایط درون شیشه ای، با مشکل روبرو است. با توجه به تعداد محدود سوخهای در دسترس، در این پژوهش گندزدایی ریزنمونه های آلوده در 2 مرحله ی قبل و بعد از کشت مورد آزمون قرار گرفت و توانست تا حد قابل توجهی (80 درصد) مشکل آلودگی نمونه های فلسی را مرتفع نماید. علاوه بر این تاثیر هورمون های نفتالین استیک اسید (naa) با غلظت های 1، 2 و 4 میلی گرم بر لیتر، ایندول بوتریک اسید (iba) با غلظت های 1، 2 و 4 میلی گرم بر لیتر، تیدیازورون (tdz) به غلظت های 1/0، 2/0، 5/0 میلی گرم بر لیتر، کینتین (kinetin) به غلظت های 1،2 و 4 میلی گرم بر لیتر و ترکیب کینتین و naa روی تعداد سوخچه، اندازه و وزن سوخچه، تعداد ریشه از فلس و کالوس مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین تعداد سوخچه (33/8) ، بیشترین اندازه (26 میلی متر)، وزن (59/1 گرم)، و تعداد ریشه (8) از روی فلس در محیط کشت موراشیگی و اسکوگ (ms) در حضور mg/l naa2 به دست آمد. بالاترین تعداد سوخچه (66/6) از کالوس در تیمار mg/l naa2 + mg/l kiniten2 مشاهده شد.

زعفران (crocus sativus l.)یکی از گران ترین گیاهان دارویی جهان است که از کلاله های خشک آن استفاده می شود. به دلیل استفاده بیش از حد کودهای شیمیایی در کشت و کار زعفران و هم چنین قلیایی بودن خاک های مناطق خراسان که باعث تثبیت عناصر می شود، از روش محلول پاشی به صورت تقسیط کو دهی برای تامین نیاز کودی این گیاه استفاده شد. به منظور بررسی و تاثیر تقسیط سه کود تجاری به صورت محلول پاشی روی عملکرد و کیفیت زعفران، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با دو فاکتور نوع کود در چهار سطح (agrimel 20 20 20، prolix، multipurplex و شاهد) و دفعات محلول پاشی به صورت تقسیط کودی در سه سطح با سه تکرار انجام گرفت. صفات اندازه گیری شده شامل عملکرد، تعداد گل، (رنگ)، پیکروکروسین (طعم) و سافرونال (عطر) زعفران بودند. نتایج نشان داد که تقسیط کود دهی تاثیر معنی داری روی کروسین عملکرد و تعداد گل دارد، به طوری که بیش ترین میزان عملکرد، تعداد گل و کروسین زعفران در تقسیط کودی سه بار محلول پاشی بدست آمد. در حالی که بیش ترین میزان پیکروکروسین و سافرونال در تیمار یک بار محلول پاشی (بدون تقسیط کوددهی) مشاهده شد. بنابراین تقسیط کوددهی باعث افزایش عملکرد، تعداد گل و کروسین زعفران و هم چنین کاهش پیکروکروسین و سافرونال زعفران می شود. هم چنین نتایج نشان داد که نوع کود تاثیر معنی داری روی عملکرد و تعداد گل نداشته است، در حالی که میزا ن کروسین، پیکروکروسین و سافرونال زعفران در بین انواع کود تفاوت چشم گیری را نشان می دهد. بیش-ترین میزان کروسین، پیکروکروسین و سافرونال زعفران در تیمار کودی agrimel 20 20 20 بدست آمد. احتمالا در این کود به دلیل بیش تر بودن غلظت عناصر نسبت به سایر کود ها میزان کروسین، پیکروکروسین و سافرونال افزایش یافته است. به طور کلی تقسیط کوددهی که هدف اصلی این پژوهش بوده است باعث افزایش عملکرد، افزایش تعداد گل وکروسین زعفران و کاهش پیکروکروسین و سافرونال زعفران شده است.

در سال های اخیر، کشت و تولید گیاه دارویی بادرنجبویه (melissa officinalis) به دلیل خواص درمانی و ترکیب شیمیایی آن، بسیار مورد توجه بوده است. بدین منظور آزمایشی طی سال های 1390 الی 1391 در استان مازندران به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد، که کرت های اصلی شامل دو فاصله کشت (35 و 55 سانتی متر روی ردیف) و کرت های فرعی شامل چهار سطح کودی: شاهد، کود دامی (دو سطح کود گاوی شامل: 20 و 40 تن در هکتار) و یک سطح کود شیمیایی بود. برداشت قبل از گلدهی انجام شد. صفات اندازه گیری شده شامل ارتفاع بوته، وزن تر و خشک برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئید، فنل کل، آنتی اکسیدان و کافئیک اسید بود. نتایج نشان داد که تیمار کود دامی تأثیر معنی داری بر کلرفیل a، کلروفیل کل، کارتنوئید، فنل کل، آنتی اکسیدان و کافئیک اسید داشت و در اکثر موارد بیشترین مقدار در کود دامی 40 تن در هکتار نسبت به سایر تیمار ها مشاهده شد. همچنین تیمار کودی تأثیر معنی داری بر ارتفاع بوته، وزن تر و خشک برگ و کلروفیل b نداشت. فاصله کشت در کلیه صفات بی تاثیر بود. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، استفاده از کود های دامی (مثل کود گاوی) می تواند جایگزین مناسبی برای کود های شیمیایی و راهی برای دستیابی به کشاورزی ارگانیک باشند.

این مطالعه روی گونه بومی گل انگشتانه (digitalis nervosa) انجام گرفت. هدف از پژوهش حاضر استقرار و ایجاد دستورالعملی قابل تکرار برای تکثیر درون شیشه ای و باززایی این گونه است. بذرهای جمع آوری شده از رویشگاه های طبیعی در معرض تیمارهای مختلف قرار گرفتند. نتایج حاصل از جوانه زنی بذور نشان داد که تیمارهای تاریکی و اتانول %96 تأثیر معنی داری روی سرعت و درصد جوانه زنی در مقایسه با سایر تیمارها دارند. جوانه های محوری گیاهچه های بدست آمده از کشت بذور جهت پرآوری در چندین محیط با محیط پایه ms کشت گردیدند. در آزمایش اول پرآوری از غلظت های یکسان تنظیم کننده های رشد بنزیل آمینو پورین (bap)، کاینتین (kin)، تیدیازورون (tdz)، ایزو پنتیل آدنین (2ip) و 1- نفتالین استیک اسید (naa) به طور جداگانه و در آزمایش دوم از غلظت های مختلف tdz استفاده شد. جهت کالوس زایی از محیط کشت های دارای غلظت های یکسان از انواع سایتوکنین ها (bap، kin، tdz و 2ip) در ترکیب با naa، ایندول 3- استیک اسید (iaa)، 4،2- دی، کلرو فنوکسی استیک اسید (2, 4-d) و ایندول 3- بوتیریک اسید (iba) و همچنین از سطوح مختلف 2, 4-d و naa در ترکیب باtdz ، طی آزمایش های جداگانه، استفاده شد. جهت باززایی، کالوس ها در محیط کشت حاوی naa و iaa در ترکیب با انواع سایتوکنین ها (bap، kin، tdz و 2ip) قرار گرفتند. شاخساره های تولید شده جهت ریشه زایی به محیط های دارای iba، naa و iaa منتقل شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در آزمایش اول پرآوری، بیشترین تعداد، وزن تر و خشک شاخساره در محیط حاوی 5 میکرومولار tdz و بلند ترین شاخساره در محیط شاهد حاصل گردید. در آزمایش دوم پرآوری، بیشترین تعداد، وزن تر و خشک شاخساره در محیط حاوی 5/2 میکرومولار tdz و بلند ترین شاخساره در محیط حاوی 5/0 میکرومولار tdz بدست آمد. بیشترین کالوس زایی از تیمارهای 5 میکرومولار naa + 5 میکرومولار tdz و 5 میکرومولار 2, 4-d + 5 میکرومولار tdz بدست آمد. بیشترین باززایی نیز از 10 میکرومولار 2ip و بلند ترین شاخساره از تیمار 5/0 میکرومولار naa + 10 میکرومولار 2ip حاصل شد. بیشترین تعداد، وزن تر و خشک ریشه در محیط حاوی 10 میکرومولار iba و بلند ترین ریشه در محیط حاوی 5/2 میکرومولار iaa حاصل شد. سرانجام گیاهچه های ریشه دار شده به محیط برون شیشه ای انتقال یافته و سازگار شدند.

امروزه میوه عروسک پشت پرده (physalis alkekengi) از نظر صادرات جایگاه مناسبی را در بسیاری از کشورهای اروپایی به خود اختصاص داده است. این پژوهش به منظور دست یابی به ترکیب و غلظت های مناسب تنظیم کننده های رشد و همچنین شرایط مناسب رشد از نظر منبع نوری جهت پرآوری شاخساره در این گیاه و با استفاده از ریزنمونه گره جانبی انجام شد. در مرحله اول تأثیر غلظت های مختلف بنزیل آدنین (ba، صفر، 1، 3 و 5 میلی گرم در لیتر) و کاینتین (kin، صفر، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (ms) و با اندازه گیری صفات تعداد شاخساره، طول شاخساره، تعداد برگ و میانگره و وزن تر و خشک شاخساره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد شاخساره در محیط ms حاوی 3 میلی گرم در لیتر ba به همراه 1 میلی گرم در لیتر kin و با میانگین 7.44 عدد بدست آمد. در مرحله بعد تاثیر منبع نوری با استفاده از لامپ های فلورسنت و led (لامپ های قرمز، آبی، سفید و قزمز+ آبی) بر طول و تعداد ریشه نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین تعداد شاخساره مربوط به تیمار شاهد (لامپ فلورسنت) و با میانگین 7.66 عدد شاخساره بود که به جز نور قرمز با سایر تیمارها اختلاف معنی داری نداشت.

امروزه تولید گیاهان پلی پلوئیدی برای بهبود گیاهان، در برنامه های اصلاحی قرار گرفته است. از سوی دیگر، درخواست جهانی هندوانه بدون بذر روز به روز در حال افزایش است و لازمه تولید و اصلاح چنین هندوانه هایی در اختیار داشتن لاین های تتراپلوئید هندوانه است. در این تحقیق بذور سه رقم هندوانه با غلظت های مختلف هیپوکلریت سدیم (5/1، 2، 5/2 و 3 درصد) گندزدایی شدند و سپس در محیط کشت ms با میزان ساکارز مختلف (20 و 30 گرم در لیتر) و روی کاغذ صافی قرار گرفتند و به دنبال آن در مراحل مختلف جوانه زنی، داخل محلول کلشی سین غوطه ور شدند. در نهایت مشخص شد که غلظت 5/1 درصد هیپوکلریت سدیم میزان آلودگی پایین و درصد جوانه زنی بالایی دارد. همچنین مشخص شد که بذور روی کاغذ صافی بیشترین جوانه زنی را داشته و مرحله ی جوانه زنی کامل، مناسب ترین مرحله برای تیمار با کلشی سین بوده و بالاترین میزان زنده مانی را داشتند. پس از آماده شدن ماده ی آزمایشی، بذور در مدت زمان های مختلف (12، 24 و 48 ساعت) درون محلول کلشی سین با غلظت 2/0 درصد غوطه ور شدند. مشخص شد که مدت زمان 12 ساعت با دارا بودن بالاترین درصد زنده مانی و رشد مناسب بعدی، برای تیمار با کلشی سین مناسب می باشد. سپس بذور در محلول کلشی سین با غلظت های مختلف (4/0 و 6/0 درصد) با مدت زمان 12 ساعت قرار داده شدند. در روند کار گیاهان به منظور باززایی در محیط کشت ms به همراه ba و ترکیب ba و 2ip با غلظت های مختلف قرار داده شدند که محیط کشت حاوی ترکیب ba و 2ip (هر کدام 3 میکرومول) درصد باززایی و تعداد شاخه های نابجای بالایی داشتند. با شاخص شمارش تعداد کلروپلاست های درون سلول روزنه مشخص گردید که بیشترین درصد القاء تتراپلوئیدی در ارقام چارلستون ان 76، کریمسون سوئیت و چارلستون گری از تیمار 6/0 درصد کلشی سین بدست آمد.

هدف این تحقیق بررسی اثر مقادیر مختلف عصاره الکلی گیاه استویا بر عملکرد و سیستم ایمنی هومورال جوجه های گوشتی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه تجاری راس 308 از طریق طرح کاملاٌ تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار بررسی شدند. مقادیر 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی لیتر عصاره الکلی برگ استویا به هر لیتر آب مصرفی جوجه ها از روز 5 تا 42 پرورش افزوده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک و نسبت اجزای لاشه به وزن زنده اندازه گیری شد. پاسخ ایمنی هومورال با اندازه گیری عیار آنتی بادی سرم در روزهای 28، 35 و 42 پرورش در واکنش به تزریق عضلانی ml1/0 محلول 25 درصد گلبول قرمز گوسفندی (srbc) در روزهای 12 و 29 پرورش تعیین شد. جوجه ها واکسن نیوکاسل را در 1 ، 6، 18 و 29 روزگی دریافت کردند و در 42 روزگی عیار آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل با روش hi تعیین شد. نتایج نشان داد که عصاره الکلی استویا نتوانست تاثیر معنی داری بر عملکرد تولیدی داشته باشد (05/0<p). همه تیمارهای آزمایشی باعث افزایش عیار آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل شدند (05/0>p). تیمارهای دریافت کننده 5/1 و ml2 عصاره، عیار آنتی بادی علیه srbc بیش تری نسبت به تیمار شاهد داشتند (05/0>p). در شرایط این تحقیق عصاره الکلی برگ استویا تأثیر معنی داری بر عملکرد تولیدی جوجه ها نداشت ولی پاسخ های ایمنی هومورال را بهبود بخشید.

این آزمایش به منظور بررسی اثر چند نوع بستر کشت روی گیاه زینتی برگ انجیری اجرا شد. هدف از این تحقیق افزایش استفاده از ضایعات کشاورزی موجود در حاشیه ی دریای خزر و جایگزینی آن به جای پیت (به عنوان بستر کشت استاندارد) و با کاهش مصرف پیت برای پرورش گیاه زینتی برگ انجیری است. این آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 10 تیمار و 3 تکرار صورت گرفت. بسترها شامل خاک برگ (راش، ممرز و بلوط)، ضایعات چای، پوسته برنج و پیت ماس با نسبت های100% پیت، 100% خاک برگ، 100% ضایعات چای، 50% پیت + 50% ضایعات چای، 50% خاک برگ + 50% ضایعات چای، 50% خاک برگ + 50% پیت، 50% ضایعات چای + 25% پوسته برنج + 25% پیت، 25% ضایعات چای + 25% پوسته برنج + 50% پیت، 25% ضایعات چای + 25% پوسته برنج + 50% خاک برگ و 50% خاک برگ + 25% پوسته برنج + 25% پیت بودند. صفات مورد مطالعه شامل خصوصیات شیمیایی بسترها (هدایت الکتریکی،ph، درصد کربن آلی، درصد ازت کل، نسبت کربن به ازت، درصد فسفر و درصد پتاسیم)، خصوصیات فیزیکی بسترها (جرم مخصوص ظاهری، جرم مخصوص حقیقی، درصد خلل و فرج، درصد حجمی هوا، درصد حجمی آب، ظرفیت نگهداری آب، درصد ذرات جامد، درصد مواد آلی و درصد خاکستر) وصفات مورفولوژیک از جمله تعداد برگ، طول برگ، پهنای برگ و طول دمبرگ بودند که در 5 مرحله با فاصله زمانی 2 ماه در طول دوره ی رشد اندازه گیری شدند. همچنین در پایان آزمایش مساحت برگ، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه و کلروفیل گیاهان مورد اندازه گیری قرار گرفت. پس از بررسی تیمارها درصد ازت کل، درصد فسفر و درصد پتاسیم موجود در گیاه تیمار برتر نیز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار بستر کشت اثر معنی داری بر شاخص های رشد دارد. استفاده از بسترهای ترکیبی که دارای پیت (25%) هستند به علت دارا بودن ویژگی های فیزیکی و شیمیایی مناسب تر سبب رشد بهتر در گیاهان، نسبت به بسترهای ترکیبی بدون پیت شده است. طی نتایج به دست آمده تیمارهای 50% خاک برگ + 25% پوسته برنج + 25% پیت و 50% ضایعات چای + 25% پوسته برنج + 25% پیت به دلیل داشتن خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مطلوب به عنوان بستری که می تواند بیشترین رشد گیاه برگ انجیری را در بین بسترهای مورد آزمایش ایجاد کند معرفی می شود. تیمار 100% خاک برگ به دلیل c/nبالا، درصد حجمی هوای زیاد، درصد حجمی آب کم و ظرفیت نگهداری آب پایین و تیمار 100% ضایعات چای به دلیل میزان ecبالا، phکم و ظرفیت نگهداری آب پایین و تیمار 50% خاک برگ + 50% ضایعات چای به دلیل میزان ecبالا، نتوانستند رشد مناسبی را در گیاهان ایجاد نمایند و به عنوان بستر نامناسب در این پژوهش معرفی می شوند.

قارچ شیری (calocybe indica) از جمله قارچ های خوراکی است که اخیرا در مناطق گرمسیری مورد توجه واقع شده است. این قارچ میتواند بر طیف وسیعی از بسترهای لیگنوسلولزی پرورش یابد. در این آزمایش تاثیر ضایعات کشاورزی مختلف کاه برنج، کاه گندم، الیاف نخل خرما و ترکیب هریک از آنها به نسبت 1:1 بر عملکرد و خصوصیات کیفی این قارچ در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. نتایج نشان داد که بسترهای مختلف کشت، در مورد عملکرد ، تفاوت معنی داری را در سطح احتمال یک درصد موجب می شوند و کاه برنج بالاترین میزان عملکرد را تولید می کند و بعد از آن ترکیب کاه برنج و کاه گندم قرار دارند. زودترین زمان پنجه دوانی و ظهور سرآغازه ها و همچنین کوتاه ترین دوره پرورش قارچ در بستر الیاف خرما مشاهده شد. بالاترین ارتفاع و میزان قطر پایه اندام خوراکی، به ترتیب در بستر کاه برنج و کاه گندم: الیاف خرما، و بیشترین ضخامت و قطر اندام خوراکی به ترتیب در بستر کاه گندم و کاه برنج مشاهده شد . بیشترین میزان پروتئین در قارچهای پرورش یافته در بستر کاه گندم به دست آمد. از نظر میزان پتاسیم، قارچهای پرورش یافته در بستر کاه برنج بالاترین درصد پتاسیم را در بافت خود دارا بودند. با توجه به مشاهدات به دست آمده توصیه می شود که از کاه برنج به علت پتانسیل بیشتر و عملکرد قابل قبول تر، جهت تولید اقتصادی قارچ شیری استفاده شود.

برگ¬های گیاه¬ استیویا (stevia rebaudiana) دارای قندهای استیویول گلیکوزاید با شیرینی فوق¬العاده زیاد هستند. مهمترین این قندها شامل استیویوزاید، ریبودیوزاید¬ a و ریبودیوزاید c ¬است. برای جداسازی قندهای استیویول موجود در برگ¬های استیویا از روش¬های مختلفی استفاده می¬شود که روش جداسازی با رزین¬های جذبی ماکروپوروس (mars) به -دلیل پایداری فیزیکو- شیمیایی زیاد، سطح ویژه فوق¬العاده زیاد، ظرفیت جذب و تبادل خوب و بالا، انتخاب¬گری عالی، بازیافت آسان، هزینه پایین و عمر طولانی مورد توجه است. در این بررسی پنج فاکتور تاثیر¬گذار بصورت منفرد و متقابل شامل نسبت حلال شستشو، زمان ¬شستشو، دمای شستشو، حجم محلول و نوع رزین (آنیونی و کاتیونی) برای استخراج استیویول گلیکوزاید از برگهای استیویا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که دمای استخراج می¬تواند در میزان تولید موثر باشد که از بین دماهای تیمار شده، دمای 51 درجه سانتیگراد نسبت به دماهای 30، 37 و 44 درجه سانتیگراد برای رزین¬های آنیونی و کاتیونی نتیجه بهتری داشته است. همچنین مشخص شد که مدت زمان تیمار نیز می¬تواند در میزان تولید موثر باشد. از بین مدت زمان¬های تیمار ( 120، 90، 60، 30)، مدت زمان 60 دقیقه برای رزین آنیونی و مدت زمان 120 دقیقه برای رزین کاتیونی، نتیجه بهتری در میزان استخراج داشته است. از طرفی دیگر مشخص شد که نسبت¬های مختلف حجمی به حجمی حلال اتانول به اتیل استات، می¬تواند در میزان استخراج موثر باشد. حلال شماره 1 با نسبت حجمی 1:1 برای رزین کاتیونی و حلال شماره 2 با نسبت حجمی 2:1 برای رزین آنیونی بهترین نتیجه را نسبت به حلال¬های شماره 3 و 4 با نسبت¬های حجمی 3:1 و 4:1 در میزان استخراج داشته است. در این بررسی مشخص شد که حجم¬های مختلف محلول قندی استیویا می¬تواند در میزان استخراج موثر باشد و حجم 80 میلی¬لیتر برای رزین آنیونی و حجم 95 میلی¬لیتر برای رزین کاتیونی نتیجه بهتری در میزان استخراج داشته است.

گرده¬افشانی موثر و انتخاب منبع گرده مناسب، یکی از عوامل مهم موفقیت در کسب محصول اقتصادی کدو به شمار می-رود. اثر منابع مختلف دانه¬گرده بر برخی خصوصیات کمی و کیفی کدو (cucurbita pepo l.) با استفاده از آزمایشی در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 3 تکرار، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان در سال 1391 مورد مطالعه قرار گرفت. گرده¬ها از 5 لاین 1289، 1300، 1301، 7863 و 1307 تهیه شدند و از دو لاین 1289 و 1307 به عنوان پایه¬های مادری استفاده شد. در پایان دوره برداشت، صفاتی مانند وزن میوه، طول و عرض میوه از دو جهت، طول دمگل، قطر پوست، قطر گوشت، میزان کاروتنوئید میوه، مواد جامد محلول کل، ظرفیت آنتی¬اکسیدانی گوشت خام و پخته، وزن و تعداد بذر موجود در هر میوه، وزن 100 بذر، طول، عرض و قطر بذر و همچنین ظرفیت آنتی¬اکسیدانی بذر خام و سرخ کرده، درصد روغن بذر و میزان پروتئین کنجاله به جای¬مانده اندازه¬گیری شدند. نتایج حاصله نشان داد که منبع دانه¬¬گرده بر کلیه صفات به جزء عرض بذر، کاروتنوئید کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی بذر و میوه اثر معنی¬داری داشت. خودگشنی برای صفاتی از قبیل وزن، طول و عرض میوه، طول دمگل، تعداد بذر میوه، قطر گوشت، طول، عرض بذر، مواد جامد محلول، درصد روغن بذر و پروتئین کنجاله بذر و تلاقی¬های دگرگشنی برای صفاتی مانند قطر بذر، قطر پوست و وزن صددانه، کراس¬های مناسبی برای هر دو لاین می¬باشند. بر اساس نتایج گرده افشانی، به کارگیری لاین 1307 به عنوان پایه برای بهبود صفات بیوشیمیایی بذر از جمله مقدار پروتئین کنجاله و چربی بذر و استفاده از لاین 1289 به عنوان بهترین والد گرده دهنده در افزایش اندازه میوه، قابل توصیه است.

در این پژوهش صفات کیفی شامل اسیدیته، ارزش پراکسید، ضریب خاموشی در دو طول موج 270 و 232 نانومتر،ترکیب اسیدهای چرب، فنل کل،ضریب شکست،درصد روغن در ماده خشک و میزان اسکوالن نمونه های روغن به دست آمده از دو رقم ماری و فیشمی در دو منطقه رودبار وعلی آباد مورد بررسی و آنالیز آزمایشگاهی قرار گرفت. ضمن اینکه رقم این ارقام مورد ارزیابی حسی هشت نفر از متخصصین روغن زیتون کشور قرار گرفت. نتایج نشان داد روغن ارقام مورد مطالعه در طبقه اکسترا ویرجین قراردارد.

کدوئیان شدیدا به تعدادی از حشرات و بیماری¬ها حساسند و منابع مقاومت برای آن¬ها به صورت غالب در گونه¬های وحشی و برخی گونه¬ها قابل دسترس است. اما این گونه¬ها به آسانی قابل تلاقی با یکدیگر و با واریته¬های مورد کشت نیستند. از این رو وجود منابع علمی درباره¬ی جنبه¬های مختلف دورگ¬گیری¬های دور الزامی است. لذا در این تحقیق به بررسی امکان تلاقی کدو مسمایی و کدو حلوائی پرداخته شد. بدین منظور هفت لاین از کدو مسمایی با شش لاین از کدو حلوائی به صورت متقابل با یکدیگر تلاقی داده شدند این آزمایش در تابستان 1392 در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه دانشگاه گیلان انجام شد. برای مطالعه امکان تلاقی ویژگی¬هایی مانند تعداد و درصد میوه¬های تشکیل شده و تعداد و درصد میوه¬های تشکیل شده با بذر سالم و برای مطالعه اثر دانه گرده بر میوه خصوصیات طول، قطر، وزن و حجم میوه و قطر گوشت و برای مطالعه اثر دانه گرده بر ویژگی¬های بذر خصوصیات طول، عرض، قطر و وزن صددانه و تعداد بذر سالم تشکیل شده و همچنین مقایسه بین منابع درون¬گونه¬ای و بین¬گونه¬ای برای این صفات انجام شد و برای یافتن خصوصیات کیفی برای شناسایی میوه¬های هیبرید در گرده¬افشانی باز بر اساس دیسکریپتور یوپف خصوصیات ظاهری رنگ اصلی پوست، شدت رنگ پوست، وجود رنگ ثانویه روی پوست، رنگ گوشت، شدت رنگ گوشت، شکل میوه در برش طولی و وجود گردن در طول میوه برای کدو مسمایی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان دادند که از بین 880 تلاقی انجام شده بین دو گونه 199 میوه تشکیل شد که سهم کدو حلوائی 66/25 درصد بود که از این میزان 41/19 درصد میوه¬ها دارای بذر سالم بودند و سهم کدو مسمایی 44/19 درصد که از این بین 88/13 درصد میوه¬ها دارای بذر سالم بودند که نشان از عملکرد بهتر ارقام کدو حلوائی در مقابل ارقام کدو مسمایی به عنوان پایه مادری دارد. این تحقیق همچنین به تاثیر دانه گرده بر خصوصیات بذر و میوه اشاره می¬کند که در این بین اثر منابع بین¬گونه¬ای با منابع درون¬گونه¬ای بسیار متفاوت بوده و برای به دست آوردن بهترین نتایج بهتر است از ارقامی استفاده شود که دارای عملکرد بالاتر در مورد این صفات باشد. صفات ظاهری رنگ اصلی پوست و وجود رنگ ثانویه و شدت رنگ پوست بر اساس نتایج این تحقیق بیشتر از سایر صفات تحت تاثیر دانه گرده قرار گرفتند و می¬توان از آن¬ها به عنوان شاخص برای شناسایی میوه¬های هیبرید در گرده¬افشانی باز استفاده نمود.

سفیدک داخلی کاهو (bremia lactuca) یک پارازیت اجباری است که سبب ایجاد کلروز، نکروز و کاهش عملکرد و کیفیت کاهو می¬گردد. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت مقاومت تعدادی از ژنوتیپ¬ها و هیبریدهای کاهو به سفیدک داخلی و معرفی ژنوتیپ¬های کاهوی مقاوم به منظور استفاده در کارهای اصلاحی کاهو انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در دو منطقه رشت و جویبار در 3 تکرار به اجرا در آمد. برای بررسی میزان مقاومت پس از تائید عامل بیماری به کمک مطالعات میکروسکوپی سطح نکروزه و کلروزه و همچنین درصد سطح آلوده اندازه¬گیری شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب دو مکان اثر معنی¬دار ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ در مکان برای درصد سطح آلودگی و شدت آلودگی را نشان داد. گروه¬بندی ژنوتیپ¬ها براساس صفات مختلف نشان داد که ژنوتیپ¬های مقاوم به سفیدک حقیقی دارای آنتوسیانین در برگ¬های لپه¬ای، قسمت¬های پائینی گل، کل گل، براکته¬های گل، برگ¬های جوان و برگ¬های بالغ هستند و شکل برگ¬های جوان آنها زاویه¬دار، نوک برگ¬ها زاویه¬دار، برگهای طوقه¬ای مسطح و رنگ برگ سبز تیره یا قرمز است و دارای برگ¬های شفاف هستند. مقدار وراثت¬پذیری برای درصد و شدت آلودگی به ترتیب در رشت 325/0 و 319/0 و در جویبار 322/0 و 322/0 می¬باشد.

تولید هیبرید در کاهو توسط ساختمان گل جلوگیری می¬شود و معمولاً به خودگشنی منتهی می¬شود. بر همین اساس این آزمایش با ارقامی که دارای صفات نشانگر با حالات غالب و مغلوب¬اند برای بررسی کارایی روش¬های مختلفِ فیزیکی و شیمیایی بر اخته¬کردن به ¬منظور استفاده در تولید بذور هیبرید کاهو صورت گرفت. در آزمایش اول روش¬های فیزیکی شامل روش¬های اخته¬کردن با شستشو، انبرک، ترکیب آن¬دو، آب داغ با دما و زمان¬های مختلف در مراحل مختلف از جوانه گل و شاهد مقایسه شدند. در آزمایش دوم اثر سه سطح جیبرلین 50، 100 و 200 پی¬پی¬ام و شاهد در مراحل مختلف بررسی شدند. نتایج نشان داد که روش اخته¬کردن دستی تاثیر معنی¬داری بر درصد بذور هیبرید تشکیل شده دارد در حالیکه تغییر والد گرده دهنده بی تاثیر است. با این وجود نتایج مقایسه میانگین¬ها نشان داد که اختلاف معنی¬داری بین تیمارهای اخته¬کردن دستی وجود ندارد، از این نظر می¬توان با شستشو به¬عنوان روشی آسان، بیشترین مقدار بذور هیبرید (89 درصد) را تولید نمود. همچنین دماهای مختلف آب تاثیر معنی¬داری بر درصد بذور هیبرید تشکیل شده دارد در حالیکه مرحله کاربرد آب داغ و اثرات متقابل آنها تاثیری بر درصد بذور هیبرید نداشت. بیشترین درصد بذور هیبرید (57/94 درصد) و گرده¬های نابارور (07/84 درصد) با کاربرد دمای 50 درجه سانتی¬گراد بدست آمد که روش رایج، ارزان، آسان و سریع برای غیرفعال کردن گرده¬ها است. غلظت¬های مختلف جیبرلین نیز تأثیر معنی¬داری بر درصد بذور هیبرید و گرده¬های نابارور داشت که بیشترین درصد بذور هیبرید (69/84 درصد) و درصد گرده¬های نابارور (37/80 درصد) با کاربرد 200 پی¬پی¬ام به دست آمد و می¬توان درصورت تأمین هزینه از آن بصورت گسترده¬ برای اخته¬کردن بوته¬ها استفاده نمود.

بطور کلی اعتقاد بر این است که تولید قارچ خوراکی بعد از فلاش دوم با سرعت زیادی کاهش می یابد زیرا کمپوست تهی از عناصر خاصی می گردد. مسیلیومهای تازه شکل گرفته بعد از تکه تکه کردن قادرند عناصر باقیمانده در کمپوست را که برای محصول اول قابل استفاده نبوده استفاده نماید. این آزمایش به منظور بررسی اثرات تکه تکه کردن و افزودن مکمل بر قارچ دکمه ای (agaricus bisporus) اجرا شد. بعضی محققین گزارش دادند که مکمل در کمپوست قارچ دکمه ای مواد مغذی را در فلاش اول، دوم یا سوم عملکرد را 50-40 درصد نسبت به کمپوست بدون مکمل افزایش می دهد. برای روز تا ظهور سرسنجاقی، وزن تر فلاش اول و فلاش کل، راندمان فلاش اول و عملکرد کل تفاوت معنی داری بین دو آزمایش وجود دارد. در آزمایش دوم دما بالا بود و سیستم سرمایشی قادر به کاهش درجه حرارت در اتاق کشت نبود و عملکرد کاهش پیدا کرد. در استان ما این وضعیت در تابستان باعث محدودیت در کشت قارچ می شود و قارچ مورد نیاز در طول تابستان باید از استان های دیگر وارد شود.

چکیده ژربرا پنجمین گل شاخه بریده مهم در صنعت گلکاری می باشد. ریز ازدیادی مهمترین روش تکثیر غیرجنسی این گیاه است. روش ریز ازدیادی محدودیت های دارد که بالا بودن هزینه تولید مهمترین مشکل موجود در این روش می باشد. مکانیزاسیون و اتوماسیون فرایند ریزازدیادی در غلبه بر این محدودیت ها سهیم بوده و استفاده از این روش ها در دو دهه اخیر موجب پیشرفت فناوری ریز ازدیادی شده است. در حال حاضر کاهش هزینه و افزایش تولید از اهداف مهمی است که دنبال می شود. پس از انجام آزمایش ها ی مختلف در مرحله کشت جامد و تعیین بهترین تیمارهای ضدعفونی و محیط کشت برای مرحله استقرار و بهترین تنظیم کننده های رشد برای مرحله پرآوری ژربرا 30-35 عدد گیاهچه های حاصل از کشت ریزنمونه های کاپیتولوم در شرایط درون شیشه (محیط جامد) با ارتفاع تقریبا 2 سانتی متر در بیوراکتورها قرار داده شدند. نتایج حاصل از آزمایش تعداد دفعات غوطه وری نشان داد که تیمار 4 بار غوطه وری در روز و هر بار به مدت 2 دقیقه بهترین تیمار دفعات غوطه وری در بیوراکتور می باشد. نتایج حاصل از آزمایش غلظت های مختلفbap در ترکیب با 1/0 میلی گرم بر لیتر iaa در بیوراکتور نشان داد که بالاترین میزان پرآوری ریزنمونه ها (4/25 شاخه در هر ریزنمونه) مربوط تیمار 2 میلی گرم بر لیتر می باشد.به طورکلی می توان گفت که بیوراکتور با سیستم غوطه وری موقت (tis)، بعنوان سیستمی کارآمد و مقرون به صرفه و موثر در شاخص کیفیت در ریزازدیادی تجاری گل ژربرا(gerbera jamesonii) می باشد.

توسعه شهرنشینی و چالش های زیست محیطی کلان شهرها باعث گردیده توسعه فضای سبز شهری جزء لاینفک برنامه های توسعه پایدار شهرها در نظر گرفته شود. احداث باغهای بزرگ گیاه شناسی در این شهرها نه تنها باعث رونق گردشگری شده بلکه در جهت افزایش آگاهی شهروندان درخصوص حفظ و نگهداری فضای سبز، تشویق آنها برای استفاده از گل و گیاه در محیط زندگی گردآوری و نگهداری گیاهان اگزوتیک و اندمیک در بخشهای مختلف این باغ ها ضمن تقویت اهداف فوق زمینه تحقیقات و توسعه علمی درخصوص علوم گیاهی و زیستی را باعث می گردد. احداث گلخانه ها جهت نگهداری و نمایش گیاهانی که با شرایط اقلیمی آن محیط سازگاری ندارند از کلکسیون های مهم باغ های گیاه شناسی به شمار می آید. شهرداری اصفهان نیز به عنوان یک کلان شهر احداث باغ گیاه شناسی بزرگی را در برنامه توسعه فضای سبز خود در دستور کار قرار داده است و باغ گیاهان حاره ای از کلکسیون های اصلی آن بشمار می رود. در این پژوهش به راهکارهای طراحی یک فضای نمایشگاهی و چیدمانی از گیاهان منطقه حاره ای پرداخته که می توان با اجرای آن اهداف پیش بینی شده را به آن دسته یافت.

هیبریدهای بین گونه ای برای بهبود محصولات استفاده می شوند و راهی موثر برای ایجاد ژرم پلاسم جدید می باشند. از طریق کشت و پرورش گیاهان هیبرید می توان محصولاتی با کیفیت بالاتر و عملکرد بیشتر به دست آورد. از این رو این مطالعه به منظور بررسی عملکرد و کیفیت هیبریدهای بین گونه ای کدو حلوایی و کدو مسمایی صورت گرفته است. بدین منظور در این تحقیق10 هیبرید به همراه 6 لاین از تیپ های مختلف انواع کدو حلوایی و کدو مسمایی استفاده شد. این آزمایش در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه گیلان طی فصول بهار و تابستان سال 1393 انجام شد. برای مطالعه عملکرد و کیفیت، ویژگی هایی از جمله تعداد میوه در بوته، عملکرد در بوته و هکتار، طول و قطر میوه و دمگل، ضخامت گوشت، طول ساقه ی اصلی، میزان ماده ی خشک، کاروتنوئید و اسیدیته قابل تیتر اندازه گیری شد. در هیبریدهای بین گونه ای با تیپ میوه ی کدو حلوایی، میزان عملکرد (38/6854 گرم) در مقایسه با والدین (06/10943 گرم) کاهش پیدا کرد. از طرف دیگر در این نوع هیبرید طول ساقه ی اصلی به طور معنی داری (28/518 سانتی متر) در مقایسه با والدین کاهش پیدا کرد. در هیبریدهای بین گونه-ای با تیپ میوه ی کدو مسمایی وزن هر بوته و وزن بوته در هکتار (08/11485 گرم و 33/35 تن در هکتار) در مقایسه با والدین (8986 گرم و 64/27 تن در هکتار) به طور معنی داری افزایش یافت. در این نوع از هیبریدها طول ساقه ی اصلی نیز در مقایسه با والدین کاهش یافت و از میزان 25/726 سانتی متر در والدین به 05/585 سانتی متر در هیبریدها رسید. در هر دو نوع از هیبریدهای بین گونه ای میزان اسیدیته قابل تیترکاهش یافت در حالی که میزان کاروتنوئید افزایش پیدا کرد، بنابراین هیبریدها شیرین تر از والدین بودند. کدوهای نوع cucurbita pepo l. عادت رشدی محدود دارند و کدوهای نوع cucurbita moschata duch. حاوی سطوح بالایی از کاروتنوئید می باشند. ممکن است در هیبریدهای بین گونه ای این دو صفت بطور همزمان از طریق اصلاح بوسیله هتروزیس بیان شوند. بیشترین و کمترین میزان وراثت پذیری عمومی مربوط به صفات عملکرد (32%) و ضخامت گوشت (5/25 %) بوده است. برای تولید بذر هیبرید واریانس غالبیت اهمیت بیشتری از واریانس افزایشی دارد. برای تولید لاین با عملکرد بالا با توجه به وراثت پذیری بالای این صفت احتمالا انتخاب می تواند مفید باشد. در هیبریدهای بین گونه ای با تیپ میوه ی کدو حلوایی طول و وزن بذر، عملکرد بذر در بوته و هکتار در مقایسه با والدین کاهش نشان داد، در حالی که در هیبریدهای بین گونه ای با تیپ میوه ی کدو مسمایی هیچ تفاوت معنی داری بین والدین و هیبریدها در کل صفات اندازه گیری شده وجود نداشت. بیشترین و کمترین وراثت پذیری عمومی به ترتیب مربوط به صفات عملکرد بذر در میوه و قطر بذر بود. در کدوهای با تیپ میوه ی کدو حلوایی بالاترین هتروزیس استاندارد با توجه به رقم استاندارد از هیبرید بین گونه ای mo11× p25 در رابطه با صفت عملکرد بذر در میوه حاصل شد و در کدوهای با تیپ میوه ی کدو مسمایی بالاترین میزان هتروزیس با توجه به رقم استاندارد از هیبرید بین گونه ای p1× mo9 در رابطه با صفت عملکرد بذر به دست آمد. میزان وراثت پذیری عمومی پائین برای صفات مربوط به بذر نشان دهنده ی اثر محیط بر این صفات است. به عبارت دیگر انتخاب باید برای چندین نسل به تاخیر بیفتد. هیبریدهای بین گونه ای در هر دو نوع از کدوها می توانند برای افزایش کیفیت و کاهش رشد رویشی بدون اثر معنی دار بر عملکرد به کار روند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.