خیار (cucumis sativus l.) از نظر اقتصادی یکی از مهم ترین سبزی ها در جهان است و کشت و پرورش ارقام گلخانه ای آن در سال های اخیر گسترش قابل توجهی داشته است. تولید محصول با عملکرد بالا و کیفیت مطلوب، همواره از اهداف پرورش دهندگان این محصول بوده است. بدین منظور، اثرات سیستم های مختلف هرس و تربیت بوته بر رشد، عملکرد و کیفیت خیار گلخانه ای رقم " گوهر" در آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل چهار نوع سیستم هرس و تربیت بوته (سیستم دو شاخه، سیستم دو شاخه تغییر یافته، سیستم داربستی، سیستم افقی) بود. نتایج نشان داد که اثر سیستم های مختلف هرس و تربیت بوته بر شاخص های رشدی گیاه شامل ارتفاع بوته، تعداد گره، سطح برگ، مدت زمان از گلدهی تا برداشت معنی دار بود. سیستم های مختلف هرس و تربیت بوته بر تعداد گل در بوته، درصد میوه بندی، تعداد میوه و عملکرد بازارپسند بوته، قطر میوه اثر معنی داری نداشت. در صفات متوسط وزن تک میوه، تعداد میوه های غیر بازارپسند، عملکرد کل بازارپسند، طول میوه و نسبت طول به قطر میوه اختلاف معنی داری مشاهده گردید. بالاترین عملکرد کل بازارپسند به سیستم داربستی تعلق یافت. مقایسه تیمارهای مختلف در طول دوره سه ماهه برداشت و بررسی تغییرات نور (فاکتور متغیر در شرایط گلخانه ای) نشان داد که اثر سیستم های مختلف هرس و تربیت بوته بر تعداد میوه و عملکرد بوته در شرایط شدت نور پائین معنی دار بود و افزایش شدت نور منجر به کاهش تاثیر نوع سیستم هرس و تربیت بوته خواهد شد. در شرایط شدت نور کافی سیستم دو شاخه توانست عملکرد مشابه سیستم داربستی و افقی داشته باشد. در بررسی صفات کیفی، سیستم دو شاخه بالاترین درصد مواد جامد محلول میوه و درصد پتاسیم میوه را به خود اختصاص داد، در حالیکه تیمارهای مختلف از نظر میزان کلروفیل پوست میوه و درصد ماده خشک میوه تفاوت معنی داری نداشتند. با توجه به نتایج بدست آمده و اهمیّت عملکرد در گلخانه ها، می توان سیستم هرس و تربیت بوته داربستی و افقی را با توجه به سادگی انجام کار و عملکرد بالا جهت کشت و پرورش زمستانه و همچنین سیستم دو شاخه می تواند به دلیل کیفیت بالای میوه و روند صعودی عملکرد هم سو با افزایش نور در شرایط کشت و پرورش بهاره به گلخانه داران توصیه کرد.

به منظور مطالعه اثر پوترسین و هیومیک اسید بر رشد، عملکرد و کیفیت میوه بامیه تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح آبیاری در سه سطح (33، 66 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و مواد آلی شامل پوترسین در سه سطح (5/0، 1 و 2 میلی مولار) و هیومیک اسید در دو سطح (150 و 300 میلی گرم بر لیتر) و شاهد (0) بود. نتایج نشان داد که سطوح آبیاری تاثیر معنی داری بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک و عملکرد داشت.