هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر اجزای اقلام تعهدی حسابداری بر میزان پایداری این اقلام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1391-1387 است. در راستای این هدف، تعداد 72 شرکت برای دوره 5 ساله مورد پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش، اقلام تعهدی به صورت عملیاتی می باشد و به دو جزء رشد فروش و تحریف های حسابداری تجزیه شده است. اجزای رشد و تحریف های حسابداری با اقلام تعهدی در ارتباط هستند. جزء اول، به عنوان رشد در خروجی های شرکت محسوب می شود؛ در صورتی که جزء دوم، حول محور کارایی در بکارگیری دارایی های عملیاتی شرکت می باشد. روش آماری مورد استفاده جهت آزمون فرضیه های پژوهش، رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی (egls) است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که با افزایش اقلام تعهدی، میزان پایداری این اقلام کاهش می یابد. از طرفی، بین رشد فروش و همچنین کارایی در بکارگیری دارایی های عملیاتی شرکت با میزان پایداری اقلام تعهدی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و با افزایش هر کدام از اجزای یاد شده، میزان پایداری این اقلام نیز افزایش می یابد؛ درصورتی که بین تعامل این اجزاء با میزان پایداری اقلام تعهدی، رابطه منفی و معنی داری برقرار است. همچنین، بین اقلام تعهدی در این پژوهش با بازده آتی سهام شرکت ها، رابطه منفی وجود داشته است و این موضوع نشان دهنده ناهنجاری اقلام تعهدی در بازار سرمایه، طی دوره زمانی پژوهش است.