موضوع مورد بررسی این نوشتار علل سیاسی گسست دموکراسی در ایران در موج دوم دموکراسی خواهی (32-1320) می باشد. دموکراسی ساختار سیاسی است که روزبه روز در میان جوامع بشری گسترش یافته و این مفهوم در طول چند دهه ی اخیر کانون توجه اندیشمندان این حوزه بوده است. دموکراتیزاسیون امواج متعددی از گذار به دموکراسی تا بازگشت از آن را تجربه کرده است که ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. مسئله ی این پژوهش این است که در تاریخ معاصر ایران بارها گذار به دموکراسی صورت پذیرفته است، امّا این تلاش ها برای تحکیم آن، محقق نشده است. یافته های این پژوهش که به روش اسنادی و کتابخانه ای سامان یافته، حاکی از آن است که میراث نظام پیشین (سلطانی) عامل اصلی گسست دموکراسی در این مقطع بوده است. زیرا نظام سلطانی جامعه را از ظرفیت های دموکراتیک خالی و با تشدید عدم نهادمندی نظام سیاسی، عدم نهادمندی احزاب سیاسی، وابستگی و شرایط نامساعد بین المللی و درنهایت کودتای 28 مرداد زمینه را برای گسست هموار کرده است. واژگان کلیدی: گسست دموکراسی، نظام سلطانی، حزب، کودتا، ایران.