پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی مهارت های بین فردی بر سازش یافتگی اجتماعی و احساس تنهایی دانش¬آموزان با آسیب شنوایی در شهرستان رشت انجام شد. این پژوهش، یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه شاهد بود. 30 دانش¬آموز پسر با آسیب شنوایی پایه تحصیلی دبیرستان که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی¬ها به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد). گروه آزمایشی، آموزش¬ مهارت¬های بین فردی را دریافت کردند در حالی که به گروه شاهد این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه احساس تنهایی و پرسشنامه سازگاری بل بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مهارت¬های بین فردی اثر معناداری بر کاهش احساس تنهایی و افزایش سازگاری اجتماعی دانش¬آموزان با آسیب شنوایی دارد (0/0001>p). آموزش مهارت¬های بین فردی می¬تواند احساس تنهایی و سازش¬یافتگی دانش¬آموزان با آسیب شنوایی را بهبود بخشد. بنابراین، برنامه¬ریزی جهت آموزش مهارت¬های بین فردی به دانش¬آموزان با آسیب شنوایی اهمیت ویژه¬ای دارد.