بررسی تحولات جمهوری اسلامی ایران وافغانستان نشان می دهد این دو کشور به علت همسایگی، مسائل تاریخی، فرهنگی، زبانی و دینی ازیکدیگر متأثر می شوند. به عنوان مثال جنگ داخلی در افغانستان به بی ثباتی درمرزهای ایران و ورود مهاجرین افغان به ایران انجامید که این مهاجرت می توانند حوزه امنیتی ایران راتحت الشعاع خود قراردهد. سرآغاز مهاجرت گسترده اتباع افغان به ایران، پس از اشغال افغانستان توسط نیروهای شوروی بود که به آوارگی گسترده اتباع افغان و روانه شدن آن ها به سوی خاک ایران منجر شد. اگرچه مسائل متعددی میان ایران وافغانستان در حوزه امنیتی از قبیل: مواد مخدر، اقوام و مذاهب در دو سوی مرزها، جرائم سازمان یافته، قاچاق انسان و سایر مسائل وجوددارد، اما به نظرمی رسد اکثر این موارد ناشی از مهاجرت افغان ها به ایران است که از لحاظ سیاسی وامنیتی روابط ایران وافغانستان رابه هم پیوند می زند. جمهوری اسلامی ایران با انجام بعضی اعمال و ایجاد تغییر در روند ورود مهاجرین افغانی و نیز ایجاد شرایط مساعد در کشور مبدأ (افغانستان) می تواند در مورد مشکلات و مسائل امنیتی حضور مهاجران افغان برای جمهوری اسلامی چاره اندیشی نموده و برای رفع این مشکلات اقدام کند. سوال اساسی در پژوهش حاضر این است که چالش های امنیتی ناشی ازحضور جامعه کارگری افغانی در ایران چیست و جمهوری اسلامی ایران باید چه تمیهداتی را در ارتباط با شهروندسازی یا جامعه پذیری آنان اتخاد نماید؟

در سال 1989 ، اصطلاح حکمرانی خوب به عنوان الگویی عملی به منظور توسعه ، ار سوی بانک جهانی طی گزارشی که ناشی از نگرانی های مربوط به توسعه ، دموکراسی و موضوعات متنوع اجتماعی می باشد با ارائه شاخص هایی بیان گشته است . در این راستا ، وجود فرهنگ سیاسی مناسب می تواند زمینه ساز و بستر ایجاد حکمرانی خوب باشد و عاملی مهم و بسیار تاثیر گذار برای نیل به این مقصود خواهد بود . لذا این سوال مطرح می شود که : چه نوعی از فرهنگ سیاسی ، در شکل گیری حکمرانی خوب نقش تعیین کننده داشته است ؟ برای پاسخ به این سوال ، در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و در چارچوب نظریه کارکرد گرایی ، واقعیت های موجود در باب این موضوع جمع آوری و تحلیل شده است . در پی این پژوهش با توجه به دسته بندی ارائه شده برای انواع فرهنگ سیاسی از سوی الموند و وربا در سه دسته کلی مشارکتی ، تبعی ، و محدود می توان با ارائه خصوصیات آنها و قیاس با شاخص های ارائه شده از سوی بانک جهانی برای حکمرانی خوب یعنی : 1- مشارکت ؛ 2- حاکمیت قانون ؛ 3- شفافیت ؛ 4- پاسخگویی ؛ 5- شکل گیری وفاق عمومی ؛ 6- عدالت ؛ 7- اثر بخشی و 8-مسئولیت پذیری می توان به این نتیجه دست یافت که فرهنگ سیاسی مشارکتی ، با توجه به تعاریف و ویژگی هایی که دارد ، به عنوان نوع مترقی فرهنگ سیاسی با توجه به جامعه پذیری سیاسی ایجاد شده در آن و همچنین توانایی هایی که برای ایجاد و پذیرش الگوی حکمرانی خوب دارد ، می تواند به عنوان زمینه ساز و بستری مناسب ،عاملی مهم و تاثیر گذار برای نیل به این مهم تلقی گردد .