بی شک توسعه هر جامعه صرف نظر از سایر عوامل به پشتوانه فرهنگی آن بستگی دارد. بی توجهی به پشتوانه های فرهنگی و بومی می تواند منجر به بی هویتی یک ملت و صدمات جبران ناپذیر گردد. آینده معماری این سرزمین در گرو تولد معمارانی است که با پرورش ذهن خلاق خویش و با اتکاء به اصول و آرمان های فرهنگی و اعتقادی مردم و اتصال با میراث غنی معماری این مرز و بوم راه روشن آینده را ترسیم کنند. ایجاد دانشکده معماری می تواند گامی موثر برای دستیابی به این هدف باشد. موضوع پروژه پیش رو، طراحی دانشکده معماری می باشد، که دارای ماهیت آموزشی، فرهنگی بوده و پیرو الگوهای معماری بومی منطقه بوده و از لحاظ مقیاس در سطح ملی می تواند فعالیت کند. سالهاست که به معماری بومی برای بازگرداندن هویت معماری شهرهای گیلان توجه کمی شده است. با ورود عناصر فرهنگی دیگر کشورها، به خصوص کشورهای غربی، فرهنگ و در پی آن هویت جامعه ایرانی نیز دستخوش تغییراتی شده است؛ از این رو امروزه بناهای جدیدی که در شهر ساخته می شوند به گونه ای هستند که هیچگونه همخوانی و شباهتی با بافت و معماری قدیم شهر ندارد و اغلب بر اساس معماری بی هویت و یا سبکی جدید شکل گرفته اند که این گونه معماری توجهی به اقلیم و فرهنگ خاص منطقه ندارد. در این نوشتار استخراج ویژگی های نهان معماری بومی گیلان مد نظر می باشد. نتایج بدست آمده از این پژوهش به روشن شدن اصول معماری بومی گیلان منجر خواهد شد که نهایتاً نگارنده بر اساس این اصول طرحی مناسب اقلیم گیلان و رشت به عنوان دانشکده هنر و معماری واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد در شهر رشت ارائه خواهد نمود. کلید واژه ها: معماری بومی، طراحی، دانشکده معماری، گیلان.

امروزه استفاده از فن آوری های پیشرفته و مواد مدرن در صنعت ساخت و ساز، درکنار مزایایی که دارند؛ به دلیل استفاده بیش از حد از مواد و مصالح، انرژی های تجدید ناپذیر (سوخت های فسیلی) و تولید زباله، باعث وارد آمدن آسیب هایی به محیط زیست شده اند. تا آنجاییکه، به دلیل استفاده گسترده از فن آوری بالا و انرژی های تجدیدناپذیر در معماری، امروزه پنجاه درصد از همه منابع مصرفی کره زمین در حوزه ساختمان مصرف می شود. در حالیکه، فن آوری پایین به عنوان روشی برای کاهش آسیب های زیست محیطی صنعت ساخت و ساز کمتر شناخته و استفاده شده است؛ فن آوری پایین، حجم کمتری از منابع تجدیدناپذیر را به واسطه روش هایی چون ساخت و ساز به روش های بومی، گرمایش و تهویه طبیعی، بازیافت، استفاده مجدد از مصالح، بهره برداری از انرژی های تجدیدپذیر استفاده کرده و لذا، می تواند صدمات به محیط زیست را کاهش دهند. در این راستا، این پژوهش به دنبال ارائه ی رهنمود های طراحی معماری، برای به کارگیری فن آوری پایین، بوده است.