انتخابات یکی از شاخص های توسعه سیاسی و مفسر نقش مردم در حکومت محسوب می گردد. با وقوع کودتای 28مرداد1332 به موازات بسته شدن فضای باز سیاسی محمدرضاشاه با اتخاذ "استراتژی نظارت "نهادها و سازمان ها ی سیاسی را شدیدا تحت کنترل خود گرفته، از فعالیت نیروهای مخالف رژیم و نهاد های اجتماعی غیررسمی و احزاب سیاسی غیردولتی جلوگیری به عمل آورد اجرای این سیاست توسط پهلوی دوم باعث کم رنگ شدن نقش طبقات درونی جامعه و احزاب سیاسی غیردولتی در جریان انتخابات مجالس هجدهم تا بیستم شد. این پژوهش با هدف پاسخگویی به سوال اصلی تحقیق مبنی بر این که آیا در ادوار هجدهم تا بیستم مجلس شورای ملی ایران انتخابات سالمی برگزار شده است؟ به اسناد، کتب،مقالات ومطبوعات مربوط به این سه دوره انتخابات مجلس شورای ملی مراجعه شده با روش کتابخانه ای و اسنادی تلاش شده تا نقش دربار، دولت، احزاب سیاسی، جریانهای مذهبی و طبقات اجتماعی در انتخابات مجالس هجدهم تا بیستم شورای ملی مورد بررسی قرار گیرد. در مجموع این بررسی به ما نشان می دهد با توجه به فضای بسته سیاسی و کنترل احزاب از سوی حکومت دربار و دولت نقش مستقیم و احزاب و نیروهای اثرگذار غیر دولتی در جریان انتخابات این ادوار به طور مستقیم نقش عمده ای نداشتند.