این پژوهش به آزمون تجربی تاثیر کیفیت حسابرسی بر محافظه کاری و هزینه نمایندگی در نمونه ای به حجم 100 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 7 ساله (1386 تا 1392) پرداخته است. محافظه کاری یکی از میثاقهای تعدیل کننده حاکم بر حسابداری و گزارشگری مالی است بدین مفهوم که در بعضی موقعیت ها محافظه کاری ایجاب می کند که روشی انتخاب و اعمال شود که دارای کمترین اثر مساعد بر دارایی ها، درآمدها، سود و حقوق صاحبان سهام باشد. هزینه های نمایندگی از مسائلی نظیر تضاد منافع بین سهامداران و مدیریت ناشی می شود. سهامداران از مدیران میخواهند که شرکت را چنان اداره نمایند که ارزش سهامدار را افزایش دهد اما مدیریت ممکن است بخواهند قدرت و ثروت شخصی را افزایش دهند که ممکن است بهترین منافع برای سهامداران نباشد. در این پژوهش، برای سنجش محافظه کاری از مدل بال و شیوا کومار و هزینه نمایندگی از ضرب دو عامل (نسبت q- توبین و جریان های نقدی آزاد)، استفاده شده است. همچنین برای محاسبه معیار کیفیت حسابرسی از معیارهای اندازه، تخصص در صنعت، دوره ی تصدی و وجود کمیته حسابرسی در شرکتها بهره برده شده است. به منظور آزمون فرضیه های آماری و تحلیل داده هااز رگرسیون خطی چندگانه به روش حداقل مربعات معمولی(ols)استفاده می شود نتایج نشان داد که حسابرسی می تواند یکی از راه های جلوگیری و کاهش مشکلات نمایندگی و محافظه کاری سود باشد.