چکیده هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش الگوی ارتباطی خانوادگی کثرت‏گرا بر همراهی عاطفی و خود‏کنترلی زوجین بود. روش پژوهش، ‏تجربی با طرح پیش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجینی که از دی ماه 92 تا اردیبهشت 93 به مراکز مشاوره شهرستان فیروزآباد مراجعه کرده بودند، ابزار پژوهش شامل آزمون fad اپشتاین وهمکاران و خود‏کنترلی تانجنی و همکاران بود. با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی از کسانی که پرسشنامه‏ها را تکمیل کرده بودند، و کمترین نمره را در همراهی عاطفی و خود‏کنترلی گرفته بودند، تعداد 30 زوج (30 مرد و 30 زن) انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. گروه آزمایش در طی 7 جلسه دو ساعته، هفته‏ای یک جلسه، تحت آموزش الگوی ارتباطی کثرت‏‏گرا قرار گرفتند، از هر دو گروه مجدداً پرسشنامه‏های همراهی عاطفی و خود‏کنترلی به عمل آمده بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین همراهی عاطفی و خود کنترلی بین دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت به سطح معناداری رسید (05/0p<). بدین معنی که نمرات همراهی عاطفی در گروه آزمایش به طور معنی داری از گروه کنترل پایین تر و نمرات خود کنترلی در گروه آزمایش به طور معنی داری از گروه کنترل بالاتر بود.