پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثر بخشی آموزش ارتباط موثر به شیوه ستیر بر کاهش تعارض وافزایش صمیمیت زوجین شهر بوشهردر سال 1391 انجام گردید. پژوهش از نوع آزمایشی و با استفاده از پیش آزمون – پس آزمون و با گروه کنترل و پیگیری 45 روزه می باشد. نمونه پژوهش را تعداد30 زوج که دارای تعارض متوسط تا شدید (70- 50 t=) تشکیل می داد که پس از همتا سازی ( سن ، تحصیلات ، شغل طول زمان ازدواج ، تعدادفرزندان ) با انتخاب تصادفی در گروه آزمایشی و گروه گواه قرارگرفته و پس از آن عمل آزمایشی ، برگزاری دوره آموزش ارتباط موثر به شیوه رویکرد ستیر به اجرا درآمد . دراین طرح متغیرهای وابسته ( تعارض زناشویی و صمیمیت زوجین )یک بار با پیش - آزمون و یک بار با پس – آزمون بعد از اجرای عمل آزمایشی اندازه گیری شد. برای مشخص نمودن پایداری اثر آموزشی 45 روز بعد از پایان جلسات آموزشی جلسه پیگیری برگزار شد و مجدداً آزمودنی ها با ابزار های پژوهشی ارزیابی شدند .آموزش ارتباط موثر به شیوه رویکرد ارتباطی ستیر طی 11 جلسه در گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تعارض زناشوییmcq-r و صمیمیت بارگاروزی استفاده گردید. برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش ارتباط موثر به شیوه رویکرد ارتباطی ستیر برکاهش تعارض وافزایش صمیمیت زوجین تأثیر معناداری دارد.همچنین این آموزش برمولفه های کاهش تعارض و افزایش صمیمیت زوجین تأثیر معناداری دارد. بعبارتی دیگرسودمندی این شیوه آموزشی برکاهش تعارض وافزایش صمیمیت زوجین شهر بوشهر تائید گردید.