رساله حاضر درصدد بررسی نسبت اندیشه اخوان المسلمین با دموکراسی است. یافته این پژوهش حاکیست که اخوان المسلمین در هشتاد سال فعالیت خود دچار فراز و فرودهای زیادی بوده و در مقاطعی از ایده خلافت اسلامی به شکل دموکراتیک حکومت نزدیک شده، اما همچنان به دلیل ایدئولوژی حاکم بر آن قواعد دموکراتیک را برنمی تابد. رهبران اولیه اخوان المسلمین همواره براین نکته که جنبش آنان در پاسخ به زوال خلافت به وجودآمده است،تأکیدخاصیمی ورزیدند. با اینکه بعد از سرنگونی حکومت حسنی مبارک توانستند در یک فرآیند کاملا دموکراتیک به قدرت برسند، اما به دلیل تحلیل و ارزیابی نادرستی که از دموکراسی و ذات آن داشتند، نتوانستند بیش از یک سال حکومت خود را حفظ کنند. آنها با برآورد نادرست از آراء کسب شده شان که تنها بیست درصد کل آراء ماخوذه را شامل می شد، تلاش داشتند افکار و اندیشه های خود را در سراسر جامعه مصر تحقق بخشند. آنها به دلیل اینکه منشاء قدرت را خداوند تلقی می کنند، نه مردم، از دموکراسی برای کسب قدرت و تحقق ارزش های مورد نظرشان استفاده می کنند و این به معنای اعتقاد به قواعد دموکراتیک نیست.