در این آزمایش از 320 قطعه جوجه¬ی گوشتی سویه¬ی راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 بر پایه¬ی طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. تیمارها شامل عصاره¬ی هسته¬ی انار (در دو سطح 0 و2 درصد جیره)، آنتی¬اکسیدان تجاری nutriad® (در دو سطح 0 و 0/01 درصد جیره) و روغن سویا فاقد آنتی اکسیدان (در دو سطح صفر و 6 درصد جیره در دوره¬ی رشد و صفر و 8 درصد جیره در دوره¬ی پایانی) بودند. جوجه¬ها از یک تا 11 روزگی روی بستر پرورش یافتند. سپس به صورت تصادفی 10 جوجه به هر قفس اختصاص داده شد. داده¬ها با رویه¬ی glm نرم افزار آماری sas در سطح 5 درصد بررسی شدند و میانگین حداقل مربعات بعد از تصحیح توکی براساس آزمون چند دامنه¬ای مقایسه شد. آنتی¬اکسیدان تجاری باعث بهبود گوارش¬پذیری چربی و کاهش جمعیت لاکتوباسیلوس روده¬ی کور شد. عصاره¬ی هسته¬ی انار باعث بهبود گوارش ¬پذیری چربی و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس روده¬ی کور و کاهش گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک و پروتین شد. بر هم¬کنش روغن سویا، آنتی¬اکسیدان و عصاره¬ی هسته¬ی انار بر گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک معنی¬دار بود (p ≤0/05 ). بالاترین گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک مربوط به زمانی بود که پرندگان جیره¬ی پایه دریافت کردند و پایین¬ترین گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک مربوط به زمانی بود که پرندگان فقط عصاره¬ی هسته¬ی انار دریافت کردند. برهم¬کنش روغن سویا، آنتی¬اکسیدان و عصاره¬ی هسته¬ی انار بر جمعیت باکتری اشرشیا کولای ایلئوم جوجه¬های گوشتی معنی¬دار بود (p ≤0/05). بیشترین جمعیت اشرشیا کولای مربوط به گروهی بود که جیره¬ی حاوی روغن سویا و عصاره¬ی هسته¬ی انار را دریافت کرده بود و کم¬ترین جمعیت اشرشیا کولای مربوط به گروهی بود که فقط عصاره¬ی هسته¬ی انار دریافت کرده بود. با توجه به اثر مثبت استفاده از عصاره ی هسته ی انار در جیره های دارای چربی بر گوارش پذیری چربی و جمعیت باکتری های لاکتوباسیلوس سکوم، می توان نتیجه گرفت استفاده از عصاره ی هسته ی انار در جیره های دارای چربی قابل قبول است اما در زمینه ی روش های فرآوری عصاره و مقدار مصرف آن نیازبه تحقیقات بیشتری می باشد.