مدیریت وجوه نقد شامل مجموعه گسترده ای از فعالیت های مربوط به جمع آوری، نگه داری و پرداخت آن می باشد که هدف آن تعیین نقدینگی مورد نیاز واحد تجاری، مدیریت بر مانده وجوه نقد و انجام سرمایه گذاری های کوتاه مدت است. مدیران شرکت ها در جستجوی آن سطح بهینه از نقدینگی هستند که به دلیل کمبود نقدینگی، ضررهای عمده به شرکت وارد نیاید و از طرفی با نگه داری وجه نقد مازاد، فرصت های سایر سرمایه گذاری ها از دست نرود. در نقطه مقابل، بسیاری از سرمایه گذاران در هنگام تصمیم گیری درباره شرکت ها به نسبت هایی مانند نسبت های نقدینگی شرکت ها توجه می کنند. مباحث مطرح شده در این پژوهش، می تواند به سرمایه گذاران، تحلیل گران و مدیران شرکت ها در شناسایی عوامل موثر بر میزان نگه داری وجه نقد و آثار سیاست های اتخاذ شده درباره میزان نگه داری وجه نقد و این مسئله که آیا سیاست اتخاذ شده درباره نگه داری وجه نقد به نفع شرکت است و یا بالعکس به ضرر شرکت، کمک قابل توجهی ارائه نماید.