تک مولکول‏ های مغناطیسی‏، مولکول هایی متشکل از فلزات مغناطیسی هستند که اطراف آن ها را ترکیباتی از اتم های غیرمغناطیسی به نام لیگاند احاطه کرده اند و پایین تر از دمای انسداد در مقیاس مولکولی‏، رفتار سوپرپارامغناطیسی از خود نشان می دهند.‎ ‎‎ ‎‎این مولکول ها شامل تعداد متناهی ای از مراکز اسپینیِ برهم کنش کننده (به عنوان مثال‏، یون های پارامغناطیس) هستند‏ و به دلیل وجود برهم کنش قوی بین یون های پارامغناطیسی‏، که در داخل این تک مولکول ها قرار دارند‏، بررسی این مولکول ها‏ ‏‎فرصت مناسبی برای مطالعه ی مفاهیم اساسیِ مغناطیس است. همچنین‏، اندازه ی بسیار کوچکِ اتصال های شامل تک مولکول های مغناطیسی و زمان بسیار طولانیِ واهلش اسپینی در این مولکول ها‏، سبب شده است که چنین اتصالاتی‏، در سال های اخیر‏، بسیار مورد توجه قرار گیرند.