پژوهش حاضر به دنبال پیش بینی سلامت روان ورضایت شغلی دبیران دبیرستان های شیراز براساس خودکارآمدی اخلاقی آنها بود که درسال 92-91 مشغول به تدریس بودند . حجم نمونه 200 نفر می باشد که از روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند . داده ها از طریق پرسشنامه های سلامت روان کلدبرگ ghq-28 ، رضایت شغلی jdi و خودکارآمدی اخلاقی teme جمع آوری شد که شاخص های روایی و پایایی این ابزارها مطلوب بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی اخلاقی پیش بینی کننده سلامت روان می باشد و خودکارآمدی اخلاقی پیش بینی کننده رضایت شغلی نمی باشد. همچنین مشاهده شد که از بین ابعاد خودکارآمدی اخلاقی، بعد خودکارآمدی در آموزش خلق و خو پیش بینی کننده سلامت روان و ابعاد آموزش اخلاقی و خودکارآمدی در آموزش خلق و خو، پیش بینی کننده رضایت شغلی می باشند و دیگر ابعاد پیش بینی کننده سلامت روان و رضایت شغلی نبودند.