پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی به شیوه گروهی بر تاب آوری و تنظیم هیجانی زنان با همسر سوءمصرف کننده مواد انجام شد. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 16 نفر از زنان افراد سوءمصرف کننده موادی که جهت دریافت متادون درمانی به مرکز گذری تحت نظر مرکز بهداشت مشهد مراجعه کرده بودند، بود که 8 نفر در گروه رفتاردرمانی دیالکتیکی و 8 نفر در گروه کنترل گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش تعداد 8 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی را دریافت کردند، اما به گروه کنترل مداخله خاصی ارائه نشد. قبل و بعد از اجرای مداخله پرسشنامه های تاب آوری کانر (2003)و دیویدسون و تنظیم هیجانی گراتز (2004) توسط گروه نمونه تکمیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که در پس آزمون، توانایی تنظیم هیجانی در آزمودنی های گروه رفتاردرمانی دیالکتیکی نسبت به آزمودنی های گروه کنترل، افزایش معناداری داشته است. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در پس آزمون، تاب آوری آزمودنی های گروه رفتاردرمانی دیالکتیکی نسبت به آزمودنی های گروه کنترل، افزایش معناداری داشته است. در نتیجه رفتاردرمانی دیالکتیکی باعث افزایش توانایی تنظیم هیجانی و تاب آوری زنان با همسر سوءمصرف کننده مواد می شود.