بیش از سی سال است که رابطه انسان با محیط طبیعی، به دلیل رخ دادن طیف وسیعی از بحران های طبیعی، در مقوله های خاص و گاه آزاردهنده جای گرفته است. به همین دلیل، موضوع توسعه پایدار، انرژی های تجدید شونده و معماری پایدار در راس برنامه سیاست گذاری اکثر کشورها قرار گرفته است. یکی از مصرف کنندگان منابع انرژی و به تبع آن آلاینده های اصلی شهرهای کنونی، صنعت ساختمان سازی است که وظیفه معماران را در کاهش مصرف انرژی های فسیلی و روی آوردن به انرژی خورشیدی به ویژه در ایران (به دلیل پتانسیل بالای جذب انرژی خورشیدی در ایران) سنگین میسازد. از طرف دیگر، کودکان نیز دیگر سرمایه مهم کشور ما به شمار می روند. کودکانی که دارای پتانسیل زیاد در یادگیری از مفاهیم محیطی هستند، مفاهیمی که میتواند اصول معماری پایدار را از طریق کالبد معماری، سیستم های تکنولوژیک نوین ساختمان سازی، چگونگی جهت گیری ساختمان و مواجه آن با نیروهای طبیعی و .... را به آنها آموزش دهد. آموزش این اصول، بدون صرف هزینه های کلان، باعث می شود تا معماری پایدار به جزیی تفکیک ناپذیر از معماری آینده بدل گردد. مهد کودک ها مهم ترین محل آموزش و شکل گیری ذهن کودکان بوده و اولین تجربه مواجه آنها با محیط بیرون می باشد و تاثیر بسزایی در رشد استعدادها و جذب آموزش های محیطی به آنها دارد. در این رساله، با تلاش در نمایش تاثیر آموزش اصول پایداری به کودکان از طریق معماری مهدکودک سعی خواهد شد تا اصول یاد شده در ذهن خلاق آنان نهادینه گردد