پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خشونت زناشویی(خشونت روانی و جسمانی) بر اساس عوامل فردی، خانوادگی و تعاملی زوجین انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. بدین منظور 400 آزمودنی(200 زن، 200 مرد) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از مقیاس خشونت روانی و خشونت جسمانی پرسشنامه تاکتیکهای حل تعارض، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو، مقیاس بافت خانوادگی پرسشنامه ارزیابی ارتباط ری لیت و مقیاس کیفیت ارتباط و شیوه حل تعارض پرسشنامه رضامندی زناشویی انریچ استفاده شد. برای تجزیه تحلیل فرضیه ها و سوال پژوهش از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل فردی، خانوادگی و تعاملی با میزان خشونت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد و عوامل خانوادگی و تعاملی بیشتر از عوامل فردی می توانند خشونت روانی و جسمانی را پیش بینی کنند.