در اوستا جامعۀ ایرانی به سه طبقۀ روحانی، جنگاور و کشاورز تقسیم شده است. ساسانیان نیز تشکیلات جامعۀ خویش را مبتنی بر اوستا طبقه بندی کردند، با این تفاوت که طبقۀ جدیدی به نام دبیران به این تشکیلات اضافه شد که در مرتبۀ سوم و قبل از کشاورزان قرار گرفت. در پادشاهی ساسانی که توسط اردشیر بابکان پی ریزی شد و به مدت چهار قرن و نیم دوام یافت، شرایط زندگانی عمومی و اداری کشور دستخوش تغیرات مختلف شد، اما کلیت و اصول اجتماعی به همان گونه که مؤسس سلسله پی افکنده بود، پا به کمال رسانید و تا پایان عصر ساسانی به یک حال باقی ماند. پژوهش حاضر تحقیقی است دربارۀ طبقات اجتماعی دورۀ ساسانی و تأثیراتی که آنان از الگوی جامعۀ اوستایی گرفته اند. تقسیم جامعه به طبقات، نتیجۀ رشد جامعه و تخصصی شدن کارهاست. در جامعۀ ساسانی با وجود آنکه سختگیری های بسیار برای جلوگیری از ورود مردم عادی به طبقات بالای جامعه می شد، اما مردم به تناسب فعالیتی که می کردند، دارای زندگی راحت و نسبتاً مرفه بودند.