موضوع این رساله نقد برخی شبهاتی است که«یوسف دره حداد»درکتاب «نظم القرآن والکتاب،معجزه القرآن» درانکاراعجاز قرآن مطرح کرده است واز روش توصیفی، تحلیلی و انتقادی بهره گرفته ایم.باعنایت به این که قداست قرآن واثبات نبوت پیامبراعظم(ص)منوط به وحیانی ومعجزه دانستن این کلام الهی است برخی از مستشرقان با علم به این مطلب،برای رسیدن به اهداف خود، باپیش فرض «غیر وحیانی وغیرالهی بودن» قرآن واردبحث شده اند.وبخش وسیعی ازتحقیقات خودرا درجهت اثبات این مدعا متمرکزنموده وسعی کرده اند باطرح شبهاتی درجهت زیرسوال بردن معجزه جاوید پیامبراکرم(ص)، نبوت آن حضرت را منکرشوند تادرنتیجه دین اسلام اعتبارخود را ازدست دهد.دره حداد نیزیکی ازاین مستشرقان است.ازجمله اهّم مبانی وی این است که پیامبراکرم(ص)مصلح اجتماعی ونابغه عصرخود بوده وقرآن کریم محصول اندیشه بشری آن حضرت است که درتعامل با محیط وفرهنگ زمانه،بابهره گیری ازکتب مقدس «تورات وانجیل» شکل گرفته است. وی سعی می کند با استناد به آیاتی ازقرآن که دلالت برتصدیق وتفصیل تورات وانجیل داردوهمچنین شباهت دربسیاری ازاخباروقصص قرآن وعهدین مدعای خود را اثبات نماید.حال آن که اشتراک ادیان الهی درکلیاتی همچون توحید،نبوت،معاد،عبادت،عقلانیّت واخلاق ازیک سو،نشانه ی نسخ ناپذیربودن این معارف است وازسوی دیگر،نشانه آن است که همه ادیان الهی منشاء واحد وخاستگاه الهی دارند.لذا انکاراخبار غیبی«قصص قرآن» واقتباس از عهدین با توجّه به تفاوت آنها در محتوا،اهداف و واقع گرایی قصص قرآنی نقض می شود.مبنای وی در خصوص تحریف آیات قرآن «نقیصه،زیادت»نیزبا توجه به اتفاق نظر اکثر مسلمین درانکار هرگونه تحریف در آیات قرآن،رد می شود.ادعای انکاراعجازادبی قرآن باتاکیدوی به غیروحیانی بودن الفاظ قرآن وغیرقابل فهم بودن آیات،نیزموردپذیرش نیست؛زیرا قرآن کتابی است که درهمه جوانب« لفظ ومعنا» وحیانی بوده وبرای همگان قابل فهم می باشد.ازاین رومدعیّات وی درانکاراعجازقرآن براساس تفسیرهای نادرست بوده ومبتنی برهیچ دلیل ومدرک علمی متقنی نیست.