در کارخانه فلوتاسیون سرب و روی باما، از کانسنگ های مختلف، جهت تهیه ی کنسانتره های سرب و روی استفاده می شود. کنسانتره ی تولیدی از کانسنگ زیرزمینی معدن گوشفیل، به دلیل درصد بالای پیریت، کیفیت لازم از نظر محتوای آهن را ندارد. مطالعه ی مقاطع این کانسنگ نشان داده است که درگیری و تنوع کانی های گالن، اسفالریت و پیریت پیچیده است. همچنین بخشی از کانسنگ در همبری با شیل های کربن دار تشکیل شده است که موجب کاهش انتخابی بودن فلوتاسیون می شود. در مطالعات فلوتاسیون جهت جداسازی بخش کربن دار، حدود 23 % روی و 30% از سرب در بخش شناور شده به هدر رفته اند. در ادامه، آزمایش های فلوتاسیون کانسنگ گوشفیل با بازداشت پیریت و اسفالریت جهت فلوتاسیون گالن، و سپس فلوتاسیون اسفالریت با فعال سازی آن و بازداشت پیریت، انجام شد. مشاهده گردید که با افزایش سولفات روی از 500 به 1000 گرم بر تن، در حضور 100 گرم بر تن سیانید سدیم، عیار آهن، سرب و روی در کنسانتره ی سرب تغییری نکرده است، در حالی که بازیابی گالن در کنسانتره ی سرب، حدود 7.5 % افزایش یافته است ولی بازیابی اسفالریت و پیریت، به ترتیب، حدود 4 و 2 % کاهش یافته است. همچنین، با افزایش سیانید سدیم از 100 به 200 گرم بر تن، عیار آهن و روی در کنسانتره ی سرب تغییری نکرده است در حالی که عیار سرب آن حدود 2% کاهش یافته است و بازیابی گالن، اسفالریت و پیریت به ترتیب، حدود 2، 7.5 و 6% افزایش یافته است. در مرحله ی فلوتاسیون اسفالریت، با تنظیم ph در حدود 11.5، و استفاده از حدود 500 گرم بر تن سولفات مس در حضور 75 گرم بر تن امیل گزنتات پتاسیم، عیار آهن، روی و سرب در کنسانتره ی روی به ترتیب حدود 10، 8 و 1%می باشد. نتایج فوق نشان داد که به علت پیچیدگی کانسنگ پرپیریت معدن گوشفیل، آزمایش های فلوتاسیون متداول منجر به حذف بخشی از آهن در کنسانتره های سرب و روی می شود ولی رسیدن به کنسانتره ی سرب حاوی مقادیر مجاز آهن و روی، نیاز به بررسی بیشتر دارد.