چکیده مقایسه تاثیر ورزش درمانده ساز در صبح و عصر بر شاخص های الکتروکاردیوگرام مردان ورزشکار به کوشش محمد جواد طهماسبی هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر زمان فعالیت ورزشی درمانده ساز در صبح و عصر بر فعالیت الکتریکی قلب مردان ورزشکار میانسال بود. 17 نفر از مردان ورزشکار شیراز با میانگین سنی 25/8± 86/35 سال ، وزن 57/6± 94/73 کیلو گرم ، قد 24/4±46/174 سانتی متر و شاخص توده بدن 36/2± 22/24 به صورت داوطلبانه هدفمند به عنوان آزمودنی تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی های پژوهش پس ازشرکت در یک جلسه آشنایی و آشنا شدن با مراحل مختلف پژوهش، برگه رضایتنامه آگاهانه را تکمیل کردند. اندازه گیری های قد و وزن، درصد چربی بدن و توده عضلانی انجام گرفت و برنامه ریزی برای انجام آزمون ورزشی در روزهای مورد نظر انجام شد. آزمودنی های پژوهش در روزهای مورد نظر در یکی از ساعت های 9-7 صبح یا عصر ضمن مراجعه به درمانگاه امام رضا شهر شیراز آزمون ورزشی در مانده ساز را انجام دادند. آزمون ورزشی شامل تست بروس بود که از 7 مرحله تشکیل می شود و هر مرحله سرعت و شیب دستگاه افزایش می یابد تا زمانی که آزمودنی جهت ادامه کار درمانده شود و به صورت اختیاری انصراف دهد. فعالیت الکتریکی قلب در هر مرحله به صورت جداگانه توسط دستگاه الکتروکاردیوگرام ثبت می شد و اطلاعات به صورت چاپ شده از دستگاه دریافت می گردید. یافته های تحقیق نشان داد بین متغیرهای اصلی پژوهش شامل ولتاژ موج qrs، موج t، تناوب qt، قطعه pr و تناوب pr در صبح و عصر تفاوت معنی داری وجود ندارد. واژه های کلیدی: ورزش درمانده ساز، الکتروکاردیوگرام، مردان ورزشکار