فرهنگ جامعه ی عزیزمان ایران همیشه جز دغدغه های کشور بوده و هست و هنر و ادبیات کشور رسالتی بزرگ در تکاپوی مداوم آن و تبدیل ارزش های فرهنگی کشور به مکاتب مطرح جهانی دارد نمایش کشورها نیز از همین خرده فرهنگ ها و آئین های سنتی ما تشکیل می شود. نوع نگاه اینجانب به هنر عاشیقی در مساله، نمایشی بودن این هنر که قبلاً توسط اساتید برجسته ی کشور نیز مطرح شده، از زاویه روایت است. روایتی ساده، شعر گونه و نمایشی که عاشیق طی می کند و از یک روایت ساده به یک روایت نمایشی می رسد و همانا در شرایط اجرای نمایش قرار می گیرد. بررسی منابع اندک و استخراج معانی اظهارات اساتید در منابع مختلف و تحقیقات اینجانب با ادله ذکر شده این مساله که هنرمندچی و چگونه در اجرای هنرش برای مخاطبش روایت می کند و روایت موسیقیایی و کلامی او چگونه با هم بطور ملودیک و نمایشی همراه می شوند.