ژنوتیپ ها تحت دو شرایط تنش و بدون تنش خشکی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه بیستون در سال زراعی 91-1390 ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت بین ژنوتیپ ها در شرایط بدون تنش برای همه صفات به جزء برای تعداد پنجه، وزن کل بوته ها و عملکرد کاه معنی دار بودند، و در شرایط تنش نیز برای همه صفات به جزء برای نسبت طول پدانکل به ارتفاع و تعداد پنجه بارور معنی دار بودند. درصد کاهش صفات در اثر تنش رطوبتی نشان داد که بیشترین و کمترین کاهش به ترتیب به عملکرد دانه و روز تا خوشه دهی مربوط بود. هم چنین اثر متقابل ژنوتیپ و محیط، برای ارتفاع بوته، طول خوشه، طول پدانکل، تعداد روز تا رسیدگی فیزیولوژیکی و شاخص برداشت دارای اختلاف معنی دار بودند. برای ارزیابی مقاومت به خشکی از شاخص های mp، gmp، sti، yi، ham، tol و ysi استفاده شد. که براساس این شاخص ها ژنوتیپ های euro، mortlock، 42 zop 95 و quall به عنوان ژنوتیپ های متحمل به خشکی و ژنوتیپ های potoroo، brusher، gamitchell به عنوان ژنوتیپ های با عملکرد بالا در شرایط تنش شناخته شدند. در این تحقیق نیز شاخص های sti، gmp، mp و ham که قادر به تشخیص ژنوتیپ هایی با عملکرد بالا در هر دو شرایط آبی و دیم بودند به عنوان بهترین شاخص ها معرفی می شوند.