یکی از پارامترهای مهم در راستای مدیریت منابع آب، تعیین تبخیر – تعرق محصولات کشاورزی می باشد. در نتیجه برآورد دقیق تبخیر – تعرق و جلوگیری از تلفات آب در اثر آن باعث بهبود مدیریت بهره برداری آب و در نهایت افزایش راندمان مصرف می شود. هدف از این پژوهش برآورد تبخیر - تعرق واقعی از روش مبتنی بر بیلان انرژی (sebal) با استفاده از تصاویر 8 روزه محصولات دمای سطح زمین (lst/e) و بازتابش سطحی (mod09q1) از سنجنده مادیس و مقایسه آن با نتایج حاصل از مدل سطح زمین gldas و روش بیلان آب می باشد. در این پژوهش سال های 88-1387، 89-1388 و 90-1389 به ترتیب به عنوان سال های تر، نرمال و خشک انتخاب شدند. مقایسه مقدار تبخیر – تعرق حاصل از sebal با مدل gldas و روش بیلان آب در 12 واحد مطالعاتی در استان خراسان رضوی حاکی از آن بود که مدل gldas روند تغییرات تبخیر – تعرق را بهتر از sebal برآورد می کند. با توجه به افزایش دقت مدل gldas در طول زمان، بررسی داده های این مدل در سال های آتی و همچنین تولید مدلی مشابه برای کشور ایران پیشنهاد می شود.