متخصصان و محققان زبان بر این عقیده اند که مسایل و مشکلات عدیده ای در مورد چگونگی تصحیح غلطهای کلاسی زبان آموزان زبان های خارجی بویژه غلطهای شفاهی آنها وجود دارد. یکی از این مسائل و مشکلات عدم توافق آموزگاران و زبان آموزان در برخورد با تکنیکها , نوع و مقدار تصحیح غلطهای زبان آموزان در کلاسها می باشد.این تحقیق بر اساس پرسشنامه ای که با حضور 90 نفر از زبان آموزان مذکر در آموزشگاه زبان انگلیسی پردیسان اجرا گردیده ترجیهات زبان اموزان دوم ایرانی را نسبت به بازخورد اصلاح شفاهی در کلاس در سطوح مختلف و با در نظر گرفتن مسائل ذیل مورد بحث و بررسی قرار می دهد: - ترجیح زبان آموزان ایرانی در مقاطع مختلف تحصیلی نسبت به تصحیح غلطهای شفاهیشان - ترجیح زبان آموزان نسبت به تصحیح نوع غلطهای شفاهیشان - ترجیح زبان آموزان نسبت به تکنیکهای به کار برده توسط آموزگار در تصحیح غلطهای شفاهیشان نتایج بدست آمده از این تحقیق بیان می دارد که زبان آموزان ایرانی به شدت با تصحیح غلطهای شفاهیشان خصوصا در سطوح بالا موافق می باشند. اکثریت به اتفاق زبان آموزان در سه مقطع ابتدائی, متوسطه و پیشرفته تصحیح غلطهای گرامری و لغوی خود را نسبت به تصحیح انواع دیگر غلطهایشان ترجیح می دهند. علاوه بر این زبان آموزان در مقاطع مبتدی متوسطه وپیشرفته تکنیکی را که آموزگار غلطهای آنها را نادیده بگیرد و آنها را تصحیح نکند را نمی پسندند. بیشترین ترجیح زبان آموزان مخصوصا در سطح مبتدی تکنیکهایی می باشد که در آن آموزگار از خود زبان آموز می خواهد تا جمله خود را از نو بیان کند. و در سطوح متوسطه و پیشرفته ترجیح میدهند آموزگار علت غلط بودن پاسخی را توضیح دهد.

چکیده ندارد.