یکی از متغیر های مهم سلامت روان، استحکام من افراد است. پژوهش حاضر به بررسی نقش تعدیل کننده برنگرایی-درونگرایی در رابطه بین سبک های فرزند پروری والدین و استحکام من فرزندان پرداخته است. بدین منظور 190 دانش آموز دختر در مقطع سوم دبیرستان پرسشنامه های استحکام من(ess)؛ (بشارت،1386) و پرسشنامه اصلاح شده شخصیت آیسنک (epq-rs)؛ (1969) را تکمیل نمودند. علاوه بر آن یکی از والدین آنها نیز پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند (psq)؛ (1991) را تکمیل نمود. نتایج پژوهش نشان داد که هر چقدر سبک فرزند پروری والدین مقتدرانه تر باشد، استحکام من بیشتری (01/0p < ، 29/0r = ) در فرزندان آنها مشاهده می شود، همچنین برونگرایی و استحکام من فرزندان با یکدیگر رابطه مثبت معنادار (01/0p < ، 21/0r = ) داشتند. نتایج تحلیل یافته ها نشان داد که سبک های فرزند پروری مقتدرانه و مستبدانه با یکدیگر رابطه معکوس (01/0p < ، 40/0-r = ) داشتند. با توجه به معنادار بودن میزان تغییر در ²r در هر سه مرتبه رگرسیون و نیز معنادار و مثبت بودن ضریب استاندارد رگرسیونی تعامل سبک مقتدارنه با برون گرایی (45/0p = ، 93/0-? = ) ، می توان گفت که برون گرایی قادر به تعدیل ارتباط بین سبک مقتدرانه والدین با استحکام من فرزندان است. به عبارت دیگر، رابطه سبک مقتدرانه والدین با استحکام من فرزندان به میزان برون گرایی بستگی دارد. از این یافته نتیجه گرفته می شود که سبک فرزند پروری مقتدرانه والدین استحکام من فرزندان را پیش بینی می کند و همچنین برونگرایی فرزندان این رابطه را قوی تر می کند.