اگر توسعه پایدار را کارآمدی اقتصادی، عدالت اجتماعی و حفظ محیط زیست دانسته شود، یکی از شرط های مهم تحقق آن بهینه سازی بهره گیری از زمین شهری است. در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران به دلیل عدم وجود سیستم یکپارچه مدیریت شهری و علایق متفاوتی که هر کدام از مشارکت کنندگان از جمله صاحبان زمین، ذینفعان بخش عمومی و بخش خصوصی و سایر گروه های ذینفع در برنامه ریزی اراضی قهوه ای شهری دارند، بازتوسعه اراضی قهوه ای را در هاله ای از ابهام قرار داده است و عدم قطعیت های کشورهای در حال توسعه را در تعریف الگوی بازتوسعه اراضی قهوه ای بالا برده است. بگونه ای که برنامه ریزی سنتی در مورد این اراضی قادر به پاسخگویی نیست و باید از روش آینده پژوهی مانند سناریونویسی در جهت پیش بینی آینده و تبیین جایگزین های ممکن در شرایط متفاوت استفاده کرد. هدف اصلی این پژوهش برنامه ریزی پایدار اراضی قهوه ای کارخانه قند آبکوه مشهد و بررسی سناریوهای محتمل در بازتوسعه اراضی آن است. ابتدا برای تعیین آینده مورد انتظار، از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با 12 نفر از کارشناسان، کاربری های پیشنهادی مطرح شد. سپس از طریق تحلیل ahp، کاربری ترکیبی اداری- تجاری در اولویت اول قرار گرفت. در ادامه در قالب پرسشنامه( در دو بعد درجه تأثیر و عدم اطمینان) از 56 نفر از متخصصین و کارشناسان و اساتید نظر خواهی شد و به وسیله آزمون های آماری توصیفی و استنباطی نظیر t تست، پیشران های بحرانی سناریو تعیین شد. سپس جهت توسعه سناریوها، بررسی پیامدها و همچنین تعیین راهبردها از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته با 6 نفر از کارشناسان و مدیران و مهندسین مشاور پارسوماش و فرنهاد و متخصصین دانشگاهی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد سه سناریو برای بازتوسعه اراضی کارخانه قند ابکوه مشهد قابل تصور است. در پایان راهبردهایی جهت رسیدن به سناریو مطلوب ایجاد کاربری اداری- تجاری ارایه گردیده است.