ده پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تعارض زناشویی والدین و رشد قضاوت اخلاقی و رضایت از زندگی دانش آموزان اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم دوره دوم متوسطه و والدین آنها در شهر مرودشت بوده است. حجم جامعه در این پژوهش شامل240 نفر می باشند که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تعداد 144 نفر از دانش آموزان به همراه والدین آنها به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی والدین(ثنائی، براتی و بوستانی،1387)، رشد قضاوت اخلاقی (دورگانداسینها، میرا وارما، 1998) و رضایت از زندگی (داینر،1989) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری توصیفی و ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام نشان داد که بین تعارض زناشویی والدین، رشد قضاوت اخلاقی و رضایت از زندگی دانش آموزان و نیز بین مولفه های تعارض زناشویی(افزایش واکنش هیجانی، افزایش رابطه فردی با خویشاوندان خود، کاهش رابطه فردی با خویشاوندان همسر و دوستان، جدا کردن امور مالی از یکدیگر و کاهش ارتباط موثر) با رشد اخلاقی و رضایت از زندگی دانش آموزان رابطه معکوس و معنادارری وجود دارد. همچنین ابعاد تعارضات زناشویی قادر به پیش بینی میزان رشد قضاوت اخلاقی و رضایت از زندگی دانش آموزان است و از این ابعاد، متغییر واکنش های هیجانی نسبت به دیگر ابعاد پیش بینی کننده قوی تری برای رشد قضاوت اخلاقی و رضایت از زندگی می باشد