هدف این پایان نامه بررسی ویژگی های آکوستیکی مرزهای نحوی در زبان فارسی براساس تحلیل های صوت شناختی است. این پژوهش براساس 21 جفت جمله از پیش تعیین شده ای انجام شد که دو گویشو زن و دو گویشور مرد در شرایط آزمایشگاهی تولید کردند. ساخت های مذکور به لحاظ نحوی/ گفتمانی، متفاوت و به لحاظ زنجیری یکسان بودند. با تحلیل داده ها معلوم شد مکث، دیرش واکه پایان گروه، و تغییر سطح زیروبمی با بسامد بالایی در مرز واحدهای نحوی بزرگتر از گروه رخ می دهند. همچنین در صورت وجود بافت آوایی مناسب، می توان در مرزهای نحوی زبان فارسی واکرفتگی پایان گروه، همخوان انسدادی چاکنایی، و همگونی را به درجات مختلفی مشاهده کرد. در این میان، جملات ساده با یک مورد استثناء مواجه هستند و آن اینکه در مرز چپ این واحدهای نحوی (مرز چپ باتوجه به الفبای آوانگاری بین المللی، نه خط فارسی)، همگونی رخ نمی دهد. کشش کل عبارت پدیده ای است که تنها در بندهای کهین و نقش نمای گفتمانی مشاهده می شود. مرز پایانی جملات ساده، بندهای اول جملات مرکب، و بندهای کهین ازنظر موارد وقوع مشخصه های آوایی مرزی با یکدیگر تفاوت های نسبتاً زیادی دارند. به نظر می رسد در مرز دو جمله ساده، بند کهین و واحد نحوی بعدی، و همچنین نقش نمای گفتمانی و جمله بعدی، ارتباط نزدیکی میان دیرش مکث و دیرش واکه پایانی از یک سو، و سطح زیروبمی از سوی دیگر برقرار باشد؛ به این ترتیب که از یک طرف، دیرش مکث و دیرش واکه پایانی افزایش می یابد و از طرف دیگر، سطح زیروبمی کاهش می یابد. این درحالی است که در مرز دو بند جملات مرکب، و در حد فاصل افزوده و واحد نحوی، رابطه مذکور معکوس می شود. واژه های کلیدی: ویژگی های آکوستیکی، مرزهای نحوی، زبان فارسی