نمایش رادیویی، بیان واقعه یا داستان با کمک عناصر صوتی (کلام، موسیقی و افکت) است؛ آن گونه که کلام عنصر (لایه معنایی) اصلی را تشکیل می دهد و پس از آن شکل گیری داستان روایت شده به کمک این عناصر به تخیل مخاطب سپرده می شود. از آن جا که در نهایت امر تجارب صوتی مخاطب و آشنایی او با معنا ومفهوم صداست که شکل دهنده داستان در مقابل چشم ذهن اوست؛ این رساله در پی پاسخ گویی به این پرسش است که حذف عنصر کلام از نمایش رادیویی تا چه حد ممکن است به نحوی که درک معنای عناصر صوتی به قوه تخیل مخاطب سپرده شده و دامنه خیال پردازی او تا حد والایی گسترده شود.نتایج حاصل از این پژوهش امکان ساخت نمایش های رادیویی را تایید می کند – همان گونه که تلاش هایی کوچک نیز تاکنون در این زمینه صورت گرفته است – اما آن چه مسلم است مسیری دشوار در پیش روی سازندگان این نمایش ها برای عمومیت بخشیدن به این گونه نوین نمایشی قرار دارد.