پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر قصه گویی بر نشانه های رفتار لجبازی – نافرمانی انجام گردیده است. مطالعه از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. گروه نمونه این پژوهش متشکل از 20 نفرکودک در سنین 4 تا 6 سال ، که شامل 10 نفر گروه آزمایش و 10 نفر گروه کنترل است، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان کودک دارای نشانه ی لجبازی – نافرمانی شناسایی شده اند. سپس در طول مدت 2 ماه در 13 جلسه ی 60 دقیقه ای شرکت داده شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. نتایج نشان داد قصه درمانی موجب کاهش نشانه های لجبازی- نافرمانی در آزمودنیها شده است .(p<0/01) این نتیجه با یافته های پژوهشگران دیگر تطابق دارد و قابلیت کاربرد قصه درمانی را در درمان مشکلات رفتاری کودکان نشان می دهد.