خیابان مشخصه مهم حیطه عمومی است و جاذب کیفیت درخور خود می باشد. بر این اساس، به کیفیت زندگی شهروندانی کمک می کند که در آن ساکن بوده یا تنها از آن عبور می کنند. از نقطه نظر برنامه ریزان و طراحان شهری، خیابان به عنوان یک فضای شهری، باید جوابگوی فعالیت های مختلف شهروندان در فضاهای عمومی باشد. این فعالیت ها می تواند اجباری بوده و کمترین تأثیر را از فضای کالبدی بپذیرد؛ یا فعالیتی باشد که فرد به میل خود انتخاب می کند و یا فعالیتی باشد که متأثر از حضور دیگران در فضای عمومی است. پژوهش حاضر به بررسی موضوع ساماندهی خیابان با معیارهای سرزندگی، امنیت، خاطره انگیزی و انعطاف-پذیری می پردازد. در این راستا نخست به بررسی شرایط موجود پرداخته، سپس به ارائه راه حل و پیشنهادات و سیاستها خواهیم پرداخت.