پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل انتقادی گفتمان روایی و رابطه آن با جنسیت در داستان های ایرانی انجام شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر نظریه انتقادی فرکلاف است. بر این اساس داده های لازم از میان چهار داستان انتخاب شده اند و سپس در قالب مبانی نظری مورد نظر تحلیل می شوند. داده ها با مشاهده ی عینی از پیکره ی زبانی انتخابی چهار داستان گردآوری شده اند. اطلاعات مربوط به بخش مبانی نظری به صورت کتابخانه ای جمع آوری می شود. داده های گردآوری شده از پیکره با روش توصیفی – تحلیلی تجزیه شده تا اهداف پژوهش حاصل آیند.تحلیل گفتمانی به عنوان یک روش و نظریه می باشد.