در پژوهش حاضر ضمن بررسی اطلاعات پزشکی و جایگاه علم پزشکی در ایران باستان و تاثیر بسزایی که دین در علم پزشکی ایران باستان( منظور از ایران باستان 3 سلسله هخامنشی ،اشکانی و ساسانیان میباشد) و همچنین پزشکان بیگانه که اغلب در دربار سلاطین هخامنشی و ساسانی مشغول بکار بوده اند با مراجعه به متون دینی تاریخی به پیشه ارزشمند پزشکی در دوره های هخامنشیان ،اشکانیان و ساسانیان پرداخته است و همچنین به نقش مغان و موبدان بعنوان پزشکان اولیه ایران باستان یاد کرد . در پزشکی ایران باستان، قوانین متقن پزشکی وجود داشته و علم پزشکی همگام با تمدن آن روزگاران، رشته های مختلف و دستاوردهای متفاوتی داشته است که از طریق جنگ ها و رفت و آمدهای ایرانیان و یونانیان به تمدن یونان منتقل و به نام آنها شهره گردید پزشکی در ایران باستان برپایه پزشکی اوستایی بود که رد پای آنرا می توان در برخی متون به جای مانده ی پهلوی دنبال کرد ، واز سویی دیگرمراوداتی نیز با سرزمینهای هم جوار ایران از جمله مصر و،یونان و روم داشتند ..علم پزشکی در این دوران بالاخص در دوره ساسانیان هم چون سایر علوم پیشرفت چشمگیری داشت .مطالب مربوط به پزشکی هخامنشیان به طور پراکنده در کتب دینی از جمله کتابهای سوم دینکرد،وندیداد و اوستا و مورخان یونانی آمده است . ولی متاسفانه هم چنان که اشکانیان در سایر موارد اطلاعات و منابع کم میباشد در خصوص پزشکی پزشکی نیز چنان اطلاعات قابل استناد یافت نمیشود.