این پژوهش به بررسی معنا و مقصود عهد و وفا در قرآن کریم و نهج البلاغه از بعد اخلاقی اجتماعی بر اساس مبانی دانش معناشناسی می پردازد. از نتایج این پژوهش بیان چگونگی تحول معنایی عهد و وفا در قرآن و در نهج البلاغه است. همچنین بیان اینکه هرگناهی به مثابه بی وفایی به عهد الهی است و به آیه 60سوره یس( أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی‏ آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ: ای فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید، زیرا وی دشمن آشکار شماست) بازمی گردد. کلید واژه ها: معناشناسی،عهد، وفا، قرآن،نهج البلاغه