در این پروژه، رفتار الکتروشیمیایی تعدادی از کمپلکس های جدید روتنیوم (ii) پلی پیریدین مورد بررسی قرار گرفته و برهم کنش آن ها با dna ماهی سالمون مطالعه شده است. تکنیک ولتامتری چرخه ای به منظور بررسی رفتار الکتروشیمیایی این ترکیبات به کار گرفته شد. ولتاموگرام های چرخه ای کمپلکس ها ثبت و دماغه های مشاهده شده تفسیر گردید. در نهایت با استفاده از پتانسیل های دماغه اکسایش فلز و کاهش لیگاند، سطوح انرژی homo و lumo کمپلکس ها محاسبه گردید. در این پروژه، رفتار الکتروشیمیایی تعدادی از کمپلکس های جدید روتنیوم (ii) پلی پیریدین مورد بررسی قرار گرفته و برهم کنش آن ها با dna ماهی سالمون مطالعه شده است. تکنیک ولتامتری چرخه ای به منظور بررسی رفتار الکتروشیمیایی این ترکیبات به کار گرفته شد. ولتاموگرام های چرخه ای کمپلکس ها ثبت و دماغه های مشاهده شده تفسیر گردید. در نهایت با استفاده از پتانسیل های دماغه اکسایش فلز و کاهش لیگاند، سطوح انرژی homo و lumo کمپلکس ها محاسبه گردید. در بخش دوم این مطالعه برای اولین بار، برهم کنش کمپلکس های روتنیوم (ii) پلی پیریدین دارای لیگاندهای تترازول با dna ماهی سالمون، با استفاده از دو روش تیتراسیون جذب مرئی- فرابنفش و سنجش گرانروی، بررسی شد. در روش تیتراسیون جذب مرئی- فرابنفش، طیف جذب کمپلکس ها در غیاب و در حضور غلظت های مختلف dna ثبت گردید. سپس مقادیر ثابت اتصال ذاتی کمپلکس ها، (kb)، با استفاده از کاهش شدت جذب در دماغه mlct طیف های جذب محاسبه شد. مقادیر kb به دست آمده در محدوده 104 و 105 بودند که نشان دهنده وجود اینترکلیشن (میان کنش) نسبتاً قوی بین این کمپلکس ها و dna ماهی سالمون است. اندازه گیری های گرانروی نیز نشان دهنده افزایش گرانروی محلول dna در حضور غلظت های مختلف کمپلکس ها بود که وجود برهم کنش از نوع اینترکلیشن میان کمپلکس ها و dna را تأیید می کند.