امروزه با توجه به رشد روز افزون مصرف انرژی در جهان، انرژی های تجدیدپذیر و مخصوصاً انرژی خورشید و سیستم های خورشیدی مورد توجه ویژه ای قرار دارند. فتوولتاییک یک روش تولید توان الکتریکی با تبدیل مستقیم نور خورشید به جریان الکتریکی است که از مواد نیمه رسانا با خاصیت فتوولتاییک استفاده می کند. استفاده از سیستم های متمرکزکننده برای افزایش شدت تابش روی سلول های خورشیدی موجب افزایش توان سیستم های فتوولتاییک می شود. سیستم های متمرکزکننده فتوولتاییک از لنزها یا آینه ها برای متمرکز کردن نور خورشید روی سطح کوچکی از سلول های فتوولتاییک برای تولید الکتریسیته استفاده می کنند. در این پایان نامه عملکرد سلول های خورشیدی با سه مدل ایده آل، تک دیود و دو دیود مدل می شود و با مقادیر حاصل از تست های تجربی در تمرکز پایین مقایسه می شود.