به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف بنزیل آدنین، پراکسیدهیدروژن و اسیدسالیسیلیک بر خواص فیزیکوشیمیایی گل شاخه بریده آنتوریوم، سه آزمایش مجزا در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار در آزمایش اول و دوم و 8 تکرار در آزمایش سوم در آزمایشگاه پس از برداشت دانشگاه محقق اردبیلی طی سال 92-93 اجرا شد. غلظت های استفاده شده از تیمار اسیدسالیسیلیک در هر سه آزمایش یکسان بود ولی غلظت های تیمارهای دیگر در هر سه آزمایش متفاوت بود. نتایج حاصل از آزمایش اول نشان داد که سطح 100 پی پی ام بنزیل آدنین تأثیر معنی داری بر طول عمرگلجایی ، محلول جذب شده و وزن-تر نسبی داشت و غلظت های 1 و 1000 پی پی ام اثر معنی داری نداشتند. تیمار پراکسیدهیدروژن در غلظت 25 مایکرومولار اثر معنی داری بر عمرگلجایی، محلول جذب شده و وزن تر نسبی داشت در حالیکه غلظت های بالاتر (50 100مایکرومولار) اثر معنی داری نداشتند. نتایج حاصل از آزمایش اول و دوم نشان داد که اسیدسالیسیلیک باعث بهبود طول عمرگلجایی، محلول جذب شده و وزن تر نسبی نسبت به شاهد شد ولی اختلاف معنی داری با آن نشان نداد. و غلظت 5/0 میلیمولار در آزمایش اول و دوم بالاترین عمر گلجایی را دارا بود. نتایج حاصل از آزمایش دوم نشان دادکه سطوح 100،50 و 200 پی پی ام بنزیل-آدنین تأثیر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشته و سطح 100 پی پی ام طول عمر گلجایی بالاتری داشت.در حالیکه غلظت 400 پی پی ام تفاوت معنی داری با شاهد نداشت. تیمار پراکسیدهیدروژن در علظت های 5، 15 و 25 مایکرومولار اثر معنی-داری بر صفات مورد ارزیابی داشته در حالیکه غلظت 35 مایکرومولار تفاوت معنی داری با شاهد نداشت. نتایج حاصل از آزمایش سوم نشان داد که همه سطوح بنزیل آدنین اثر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشتند و سطح 100 پی پی ام طول عمر گلجابب بالاتری داشت. تیمار پراکسیدهیدروژن نیز تأثیر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشت و غلظت 10 مایکرومولار عمر گلجایی بالاتری را دارا بود. تیمار اسیدسالیسیلیک در همه سطوح اثر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشت و غلظت 5/0 میلی مولار عمر گلجایی بالاتری داشت. همچنین اثر همه تیمارها در آزمایش سوم بر میزان قند محلول و نشت یونی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود.