به منظور بررسی اثرات چرای دام ها بر تنوع و غنای گونه ای در مراتع ییلاقی شوراب واقع در 40 کیلومتری جنوب شرقی گرگان، سه رویشگاه متفاوت مرجع (قرق)، کلید (چرای متوسط) و بحرانی (چرای شدید) انتخاب گردید. نمونه برداری به روش سیستماتیک-تصادفی و با استفاده از 40 پلات یک متر مربعی در طول 6 ترانسکت 100 متری، صورت پذیرفت. در داخل هر پلات فهرست گونه های موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هرگونه یادداشت شد. برای ارزیابی شاخص های عددی تنوع و غنای گونه ای، از نرم افزارpast استفاده شد و شاخص های تنوع سیمپسون، شانون و شاخص های غنا منهینیک و مارگالف محاسبه گردید. تجزیه داده ها در محیط نرم افزارminitab صورت گرفت و مقایسه شاخص های مختلف تنوع و غنا بین مناطق با شدت های چرایی متفاوت، توسط آزمون توکی انجام شد. نتایج محاسبه شاخص های مختلف تنوع و غنا نشان داد که مقدار عددی تنوع و غنا در تمامی شاخص های مورد محاسبه در منطقه مرجع بیشترین مقدار و در مناطق کلید و بحرانی کمترین مقدار را دارد. تمامی شاخص های مورد استفاده، متنوع تر بودن منطقه مرجع را در مقایسه با مناطق کلید و بحرانی تأیید کرده و آزمون آماری توکی نیز معنی دار بودن اختلاف بین این مناطق را از لحاظ تفاوت در میزان تنوع و غنا در سطح 5 درصد به اثبات رساند.