نوروز بزرگترین جشن ملی ایرانیان است که این جشن با شکوه در نزد همه ی ایرانیان جایگاه بسیار ارجمندی دارد. نوروز پر آوازه ترینِ جشن های ایرانی در تاریخ، و تأثیر گذار ترین آن ها در ملت های دیگر- اعم از عرب و ترک -بوده است. اعراب از دیرباز با جشن های ایرانی نوروز و مهرگان آشنایی داشته اند. جشن نوروز همواره در اشعار شاعران سرزمین های عربی نمود داشته است که از جمله ی این شاعران، مهیار دیلمی می باشد؛ این پژوهش بر آن است تا ضمن معرفی این شاعر، به تحلیل نوروز در اشعارش بپردازد، چراکه نوروز در اشکال گوناگونی در شعر این شاعر گرانقدر متجلّی شد. سنت های نوروزی همانند: رسم هدیه و آتش افروزی به صورت نمادین در اشعار این شاعر ظاهر شدند، همچنین دگرگونی طبیعت و آب و هوا، شادابی زمین، فصل زیبای بهار با باران فراوان آن است که در هر قصیده ای به آن اشاره می کند. شاعر با یادآوری و تکرار این جشن بزرگ در اشعار خود به ایرانی بودن خود افتخار می کند و قصیده هایی را به مناسبت تبریک و تهنیت نوروز به ممدوح خود تقدیم می کند و در خلال آن به وصف ممدوح و مقام و منزلت وی می پردازد.