پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی آموزش هماهنگی حسی – حرکتی بر بهبود مهارت های خودیاری غذاخوردن و آشامیدن کودکان عقب مانده ذهنی شدید می پردازد. در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه مددجویان عقب مانده ذهنی شدید زیر 14 سال مقیم موسسه های نگهداری شهر قم است که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 5 مددجو به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مصاحبه ، مشاهده و چک لیست پژوهشگر ساخته بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش t وابسته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش هماهنگی حسی – حرکتی بر بهبود رفتارهای پیش ، حین و پس از غذا خوردن و آشامیدن موثر بوده است.

از آنجا که پژواک گویی و رفتارهای چالش انگیز، از مشکلات چشمگیر کودکان درخودمانده محسوب می شوند، این پژوهش، به بررسی اثر بخشی تکرار گفتار بر کاهش پژواک گویی و رفتارهای چالش انگیز کودکان درخودمانده پرداخته است. پژوهش حاضر از نوع تک آزمودنی با طرح ab است.نمونه آماری ، 3 دانش آموز پسر درخودمانده بودند که در مدرسه استثنایی پسرانه بشارت شهر تهران تحصیل می کردند. روش مداخله ،در این پژوهش روش تکرار گفتار بوده است که به صورت تکرار پژواک گویی های نمونه ها انجام شده است و تاثیر آن در فراوانی پژواک گویی ها و رفتارهای چالش انگیز از طریق ثبت فراوانی رفتار پس از هر جلسه مداخله مورد بررسی قرار گرفت.جلسات، شامل سه جلسه مشاهده جهت ثبت خط پایه و شش جلسه مداخله و در نهایت یک جلسه پیگیری پس از آخرین جلسه ثبت فراوانی در نظر گرفته شد. جداول فراوانی و نمودارهای ترسیم شده، نشان دهنده تاثیر این روش مداخله در کاهش پژواک گویی ها و رفتارهای چالش انگیز در نمونه ها هستند.پیشنهاد می شود که از این روش برای کاهش پژواک گویی و رفتارهای چالش انگیز کودکان درخودمانده استفاده شود.

پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین آزار کلامی والدین و اختلالات رفتاری دختران مقطع راهنمایی شهرستان کرج، سال تحصیلی 88-1387 ، می پردازد .در این پژوهش ، از روش همبستگی ، استفاده شده است. جامعه ی آماری در این پژوهش ، شامل کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی است که در شهرستان کرج، در سال تحصیلی 88-1387 مشغول به تحصیل بوده اند.نمونه ی تحقیق حاضر ،163 نفر دانش آموز دختر بودند که با استفاده از شیوه ی نمونه گیری در دسترس ، انتخاب شده اند . ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی اختلال رفتاری آخنباخ (فرم خود سنجی) و پرسشنامه ی آزار کلامی محقق ساخته بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها ، از روش آماری همبستگی پیرسون استفاده شد . نتایج این پژوهش نشان داد که بین آزار کلامی والدین و اختلال رفتاری دختران نوجوان در سطح (01/0r<)،رابطه ی معنا داری وجود دارد.