در پژوهش حاضر، اثر محلول پاشی برگی عناصر غذایی و واکس بر عمر انباری میوه پرتقال تامسون ناول و نارنگی ژاپنی موردارزیابی قرار گرفت. طرح آزمایشی به صورت بلوک کامل تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار در باغ تجاری اطراف ساری با عرض و طول جغرافیایی منطقه به ترتیب 36/39 درجه شمالی و 53/04 درجه شرقی به اجرا در آمد. تیمار ها در باغ شامل شاهد (بدون محلول پاشی)، محلول پاشی کود کامل و ترکیب کلسیم با منیزیم بودند. درختان 3 بار در مرحله رشد میوه ها در طول تابستان محلول پاشی شدند. اثر این تیمار ها به همراه پوشش میوه به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل با 27 تیمار و 3 تکرار در سردخانه بررسی شدند. تیمار های پوششی شامل شاهد (بدون پوشش)، واکس نگهدارنده و پوشش براق کننده بودند. پرتقال تامسون ناول بعد از 2 و 3 ماه و نارنگی ژاپنی بعد از 1 و 2 ماه انبار داری در دمای 4 درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی 85-90 درصد در انبار مورد ارزیابی قرار گرفتند. صفاتی مانند کاهش وزن میوه، ph آب میوه، مواد جامد محلول (tss)، اسید قابل تیتر (ta)، شاخص طعم (tss/ta)، ویتامین c (اسید آسکوربیک) و فعالیت آنتی اکسیدانی آب میوه در زمان برداشت و بعد از انبارداری اندازه گیری شدند. نتایج مطالعه نشان داد که میوه های درختان پرتقال بدون محلول پاشی که با واکس نگهدارنده تیمار شده بودند، کاهش وزن کمتری نسبت به سایر تیمار ها داشتند. میوه های درختان بدون محلول پاشی، ویتامین c و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به سایر تیمار ها داشتند. در پایان دوره انبارداری ارزیابی ها نشان داد که، شاخص طعم در میوه های درختانی که با کود کلسیم و منیزیم محلول-پاشی شده بودند بالاتر از کود کامل بود ولی با شاهد اختلاف معنی داری نداشتند. میوه هایی که با واکس نگهدارنده تیمار شده بودند، کمترین کاهش وزن، tssونسبت tss/ta و بیشترین ta را نسبت به شاهد و پوشش براق کننده داشتند. میوه های درختان نارنگی محلول پاشی شده با کلسیم و منیزیم که با واکس نگهدارنده تیمار شده بودند، بیشترین ta ، ویتامین c و فعالیت آنتی اکسیدانی و کمترین ph و نسبت tss/ta را داشتند. محلول پاشی عناصر غذایی بر کاهش وزن میوه های نارنگی تأثیر معنی داری داشت به طوری که کاهش وزن میوه های درختان محلول پاشی شده با کلسیم و منیزیم از سایر تیمار ها کمتر بود ولی با شاهد اختلاف معنی داری نداشتند.