با توجه به اینکه محیط زیست به علت استفاده نادرست و بی رویه از پدیده های طبیعی که با انگیزه های سود جویانه و یا از روی نادانی مورد تخریب قرار گرفته و تبدیل به یک بحران جهانی شده است این پایان نامه در صدد است که مبانی فقهی مسئولیت تخریب محیط زیست را از دیدگاه فقه امامیه بررسی نماید. از آنجایی که ارزشهای دینی نقش اساسی تری در حفاظت از محیط زیست دارند و اسلام هم سعی در ایجاد یک رابطه متعادل میان انسان و محیط پیرامونش داشته است این پژوهش با روش گردآوری از منابع فقه شیعه(کتاب و سنت)،همگان را تشویق به حفظ محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن می نماید. از بررسی قواعد فقهی از جمله قاعده ی لاضرر،اتلاف،نفی عسر و حرج استنباط می شود که تخریب محیط زیست عملی حرام و موجب ضمان و مسئولیت مدنی می شود.

با توجه به جامعیت فقه اسلامی این سوال پیش می‏آید که آیا در منابع فقه اسلامی راجع به حقوق حیوانات نیز بحثی صورت گرفته است یا خیر. در این تحقیق که به روش توصیفی_تحلیلی نگارش یافته است سعی شده است با استفاده از آیات قرآن و روایات موجود در منابع فقهی به این سوال جواب داده شود. بحث و بررسی در مورد موضوع فوق از آن جهت ضرورت دارد که با وجود منابع غنی اسلامی در زمینه حقوق حیوانات و تأکید شارع بر حفظ حقوق آنها در کشورهای اسلامی و از جمله کشور ما این امر آنگونه که شایسته بوده مورد توجه قرار نگرفته است و در زمینه قانونگذاری نیز قانون جامعی در این زمینه به تصویب نرسیده است. ره‏آورد این تحقیق دستیابی به منابع ارزشمندی از اخبار و احادیث و سنت پیامبر و سیره معصومین در حفظ حقوق حیوانات است که تأکید این منابع بر حفظ حقوق حیوانات از جمله حق حیات، حق تغذیه، حق مسکن و حق تولید مثل است. قانونگذار نیز در این زمینه برای حفظ حقوق مزبور بذل مساعی کرده است.