شیطان پرستی جدید، فرقه ای است که توسط آنتوان زندرلاوی، در آمریکا، بر گستره ی فرهنگ منحرف غربی پایه گذاری شد. پشتیبانی فراماسونری و صهیونیسم از آن، گستره ی نفوذ آن را به ایران اسلامی نیز کشانده است. علی رغم تضاد مبانی شیطان پرستی با مبانی اسلامی انقلاب اسلامی ایران، جریان شیطان پرستی در ایران نفوذ پیدا کرده است. جریان شناسی، گرایشی بین رشته ای در فهم پدیده های فرهنگی است که جهت سیاست گذاری های دقیق فرهنگی، الزامی است. اگر چه جریان شناسی در چهار مولفه ی، تاریخی ، مبانی فکری، ساختار شناسی و آینده پژوهی نمود پیدا می کند ولی در تحقیق حاضر فقط به بیان تاریخچه، مبانی فکری، زمینه های نفوذ و گسترش و کارگزاران آن در ایران پرداخته ایم. روش حاکم در تحقیق حاضر، توصیف تحلیلی بوده است و از تبیین خودداری شده است. روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای بوده و از منابع سنتی و مجازی استفاده شده است. زمینه های نفوذ و گسترش شیطان پرستی در ایران ذیل چهار عنوان سیاسی، مذهبی، اقتصادی و فرهنگی به ذکر ده زمینه پرداخته است. برای ذکر کارگزاران مثبت در دو عنوان رسانه و نخبگان، کتاب ها، وبلاگ ها و سایت ها، موسیقی ها، نمادها و فیلم ها و هنرمندان، استعمارگران و نهادها و موسسات مرتبط بررسی شده است. برای کارگزاران منفی و مقاومت های مقابل شیطان پرستی، به نهادهای دولتی و مقاومت های غیر دولتی در این مورد اشاره شده است. از جمله رهآوردهای تحقیق، ارائه ی یک طرح جهت مقابله ی صحیح و معرفی ورع به عنوان تنها حافظ ایمان در زمان غیبت کبری می باشد.