والپروئیک اسید یک اسید چرب 8 کربنه است که دارای اثرات ضد صرع می باشد همچنین برای بیماران دو قطبی و میگرنی استفاده می شود .به عنوان یک مهار کننده هیستون داستیلاز اخیرا این ترکیب در درمان سرطان مورد بررسی قرار گرفته است که می تواند به تنهایی و یا در ترکیب با سایر درمان های رایج سرطان از جمله شیمی درمانی و پرتو درمانی به کار رود. در این پژوهش اثر والپروئیک اسید بر پاسخ سلول ها نسبت به پرتو درمانی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا سلول های mcf-7 از انستیتو پاستور ایران خریداری شد. با غلظت های 2، 8 و 16 میلی مولار والپروئیک اسید به تنهایی ودر ترکیب با دوز 4 گری پرتو درمانی تیمار و سپس انکوبه شدند. پس از بررسی سمیت سلولی با تست رنگ آمیزی نوترال رد، نزدیک ترین نتایج به ld50 انتخاب شدند. زیست پذیری سلول ها با رنگ آمیزی تریپان بلو بررسی شد. بررسی آماری داده ها از نرم افزار آماری ((version 16spss و روش تحلیل واریانس (anova) و آزمون t-test و آزمون بونفرونی استفاده شد. ضریب معنی دار بودن داده ها نیز در سطح 95% مشخص گردید. نتایج مطالعه نشان داد که نزدیک ترین نتایج به ld50 در کاربرد ترکیبی غلظت های 2، 8 و 16 میلی مولار والپروئیک اسید و دوز gy 4 پرتو درمانی می باشد. همچنین بررسی زیست پذیری سلول ها، کاهش معنی دار زیست پذیری سلول ها را به طور وابسته به غلظت والپروئیک اسید نشان داد. نتایج این بررسی نشان داد که والپروئیک اسید هم به تنهایی و هم در ترکیب با پرتو درمانی، باعث کاهش معنی داری در زیست پذیری سلول ها می شود. همچنین در مطالعه حاضر کاربرد ترکیبی این دو عامل اثر افزایشی بر کاهش زیست پذیری سلول ها نشان داده است.