نام پژوهشگر: عزتاله کاظمزاده
امین موسوی عزت اله کاظم زاده
همواره استخراج نفت و گاز از مخازن هیدروکربنی با تغییر فشار منفذی درون سنگ مخزن همراه بوده که بر رژیم تنش منطقه تاثیر فراوانی میگذارد. این تغییر در رژیم تنش ناشی از تغییر فشار منفذی سبب تراکم سنگ میگردد. این خاصیت تراکمی سنگ مخزن از اهمیت زیادی در مطالعات مهندسی مخزن برخوردار است. از اینرو فاکتور تراکمپذیری منفذی تعریف شده است. برای تعیین این فاکتور که خود تابعی از تنش موثر بوده روش استاندارد آزمایش تراکمپذیری حجم منفذی معرفی شده که در حالت کلاسیک مورد استفاده قرار میگیرد. روش مذکور نیاز به آمادهسازی زمانبر و پرهزینه نمونه دارد. علاوه بر این، انجام آزمایش نیز پرهزینه میباشد. از این رو، معرفی روشهای تخمینی برای این پارامتر همواره مورد نظر پژوهشگران بوده است. به طوری که تا کنون روابط تجربی مختلفی نیز معرفی شده است. نکته قابل توجه این است که تقریباً تمامی روابط پیشنهادی فقط مربوط به مخازن خاصی بوده و از طرفی هیچکدام این فاکتور را به صورت تابعی از تنش معرفی نکرده وهمگی برای تراکمپذیری صرفاً به پیشنهاد عدد ثابتی اکتفا نمودهاند. بنابراین در این تحقیق به دنبال معرفی راهکاری برای تخمین این فاکتور بوده که از نواقص قبلی برخودار نبوده و از طرفی هزینه و زمان کمی نیز برای رسیدن به این فاکتور صرف شود. در این راستا ابتدا با انجام مطالعه آزمایشگاهی بر روی 200 نمونه و دستهبندی آنها برای ده گروه سنگهای کربناته از مخازن ایران روابط تجربی معرفی شده است. روابط تجربی معرفی شده علاوه بر دارا بودن از قطعیت مناسب، دارای ساختار یکسان نیز بوده و برای گروههای مختلف معرفی شده تنها ضرایب این رابطه یکتا تغییر میکند. با استفاده از این روابط، علاوه بر فاکتور تراکمپذیری، روابط تخلخل-تنش و نیز تراوایی-تنش نیز برای هر گروه تخمین زده شده است. در ادامه علاوه بر تخمین به دست آمده از مطالعات آزمایشگاهی، یک روند عددی برای تخمین تراکمپذیری معرفی شده است. در این روند، اطلاعات هر مدل توسط تصویربرداری ct از نمونه مورد نظر به دست میآید. تصویر ct مورد استفاده در این تحقیق توسط سیستم تصویربرداری اشعه مخروطی (cbct) استخراج میشود. این روند توسط تلفیق تحلیل المان محدود با تصاویر ct به دست آمده از نمونههای مغزه صورت گرفته است. نتایج تخمین صورت گرفته به این روش برای 20 نمونه سنگ مخزنی از مخازن ایران ارائه شده که حاکی از قابلیت اطمینان نسبتاً بالای روش ابتکاری ارائه شده است.